Laat je gaan.
Laat je gaan.
Ik draag dit gedicht op aan mijn beste vriendin, die bijna een half jaar geleden overleden is aan een hersentumor. Minoes deze is voor jou!
Ik zie het in je ogen,
Je hebt de strijd opgegeven.
De strijd met de dood was te zwaar.
Lang, heel lang ben je blijven vechten,
Maar nu ging het niet meer
Ik zie het in je ogen.
De angst voor het doodgaan.
De angst voor het onbekende.
Maar laat jezelf gaan.
Het is goed zo.
Ik mis je nu al.
Je bent ver weg, maar toch dichtbij.
Ik huil van verdriet,
Omdat ik zoveel om je geef
Laat je gaan.
Zweef mee met de wind.
Laat mij voelen dat je er nog bent.
Verander in een droom,
Die niet te vergeten is.
Mijn hart breekt iedere keer weer,
Als ik je daar zo zie liggen.
Jij was altijd zo sterk, zo eigenwijs.
Nu lig je roerloos op de bank,
Te wachten op de dood.
Wanneer ik me omdraai en wegloop,
Kan ik een tijd lang niet ademen.
Happend naar lucht voel ik de tranen stromen.
Geen woord, gedicht of beeld,
Kan uitdrukken hoeveel ik van jou houd.
Het is de tijd die kwam,
Maar jij zit vast in mijn hart.
Jij was mijn soulmate.
Als een vlinder vlieg jij het licht tegemoet.
Het licht dat jou een nieuw leven zal brengen.
Wacht op mij
Er zijn nog geen reacties.