Eindelijk zonder tumor maar even veel verdriet
Eindelijk zonder tumor maar even veel verdriet
Je bent opeens verdwenen
en niemand weet waarheen
moet ik boos zijn of tevreden
ik heb geen idee
moet ik huilen of juist lachen
of geen van beide niet
eindelijk zonder tumor
maar even veel verdriet
De dagen in het ziekenhuis
zijn eindelijk voorbij
je hebt voor je leven gevochten
maar nu is het voorbij
altijd zal ik je missen
ik kan er niks aan doen
ik hou gewoon van je
je allerlaatste zoen
was in dat kleine kamertje
met dat grote bed
die jaren van jou leven
waren op zijn kop gezet
Nu lig je daar beneden
niemand die je ziet
Eindelijk zonder tumor
maar even veel verdriet
Reageer (1)
Wauw, dit gedicht raakt me echt...
1 decennium geleden