Aan het einde

Aan het einde doet het er allemaal niet meer toe,
Wie je was wat je deed.
Je rust met koude handen, toegedekt met een tapijt van gras.
Nooit meer opwarmend.
Dromend, tot in een eeuwigheid.

Een worden met de aarde is iets dat iedereen eens doet...
Vroeg of laat,
Het maakt niet uit.
Eens zijn we allen gelijk.

De heere ontvangt iedereen met open armen,
Om je een kans te gunnen je goedheid te tonen.
Een zuiver hart en een helder geweten is het enige dat telt.
Je zonden vergeven..

De laatste groet, nog op de lippen van de treurende, wenend.
Een windvlaag ritseld een geruststelling.
De traan, glinsterend als een parel in de zonneschijn.
Bevroren in het onpeilbare verdriet...