Lucht, zo vrij
Lucht, zo vrij
Ik kijk door de tralies
verteert door verdriet
De tralies van het denken
mijn ziel gevangen
in gedachten
Maar, jij, jij van wie ik hou
Neem me mee
Naar verre landen
Witte stranden
Naar de hoogste bergen
Naar de diepste grotten
Neem me mee, naar jou wereld
een koninkrijk
Neem me mee naar het leven dat ik lijden wil
Laat me leven, niet gewoon bestaan
Reageer (1)
Ik drukte op ''willekeurig gedicht'', omdat veel mensen echt goed kunnen dichten zonder dat er naar omgekeken word. Zie hier het voorbeeld!
1 decennium geledenDit gedicht was de kleine moeite van op het knopje drukken zeker de moeite waard!