Fuck you.

Het is gewoon allemaal tot me doorgedrongen nu. Alles kwam als een klap aan, maar ik wist het al langer. Je liet me onzeker voelen maar tegelijk ook zo speciaal. Ik wilde je zien. Ik werd verliefd op je. Ik twijfelde of dat het wederzijds was, ik hoopte het. Ja, het leek zo. Maar ik ben gewoon niet het enigste meisje die je speciaal liet voelen. Er zijn tientallen meisjes die naast jou willen lopen. Je hand vasthouden. Je een kusje geven op je wang. Waarom dacht ik aan jou? Waar heb ik het in vredesnaam toegestaan dat jij mijn hart wegnam. En zonder dat je het door hebt breek je het weer in duizenden stukjes. Er valt telkens een stukje weg, tot dat er geen hart meer overblijft. Tot dat ik gebroken ben, huilen zal. Waarom kan ik jou gewoon niet uit mijn hoofd zetten? Je vergeten, doen alsof je nooit voor mij bestaan hebt. Als ik je zie lopen geen idee hebben van wie je bent. Zo gaat het ook bij jou. Je doet alsof je mij niet kent als je vrienden naast je staan. Je doet alsof we nooit contact met elkaar hebben, terwijl we elkaar elke dag online spreken. Kun je gewoon niet eerlijk zijn? Zeggen dat je me niet leuk vind in plaats van geen domme smoes te verzinnen, waar ik toch niet intrap? Ik snap jou niet jongen. Meisjes zijn speciaal maar jij gebruikt ze als een speeltje. Je ziet ons net zoals speelgoed. Begint het oud te worden dan doe je er niets meer mee. En natuurlijk vind je het niet verkeerd om meerder speelgoed tegelijk te hebben, zo kan je om ze buurt met iets anders spelen. Fuck you boy! Als jij me echt wilt dan moet je maar voor mij vechten.

I’m hard to get.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen