Ongewild
Ongewild
Daar staat ze,
daar zit ze,
huilend in de hoek.
Daar snikt ze,
daar bid ze,
is dit het meisje dat je zoekt?
Daar is ze,
verdrietig,
omdat mensen haar bevooroordelen.
Op de basisschool,
ik weet het nog,
wilde niemand met haar spelen.
Daar ligt ze,
daar rolt ze,
zachtjes snikkend op de vloer.
Ze wordt uitgescholden,
ze wordt gediscrimineerd,
voor mongool,trut en hoer.
Daar zie je haar,
daar zit ze dan,
ze wil met niemand praten.
Want ze is bang,
bang voor de dingen,
die ze haar vandaag gaan vragen.
Daar is ze dan,
met een hoofddoek op,
mag ze dat dan niet?
Dat mensen haar dit aandoen,
dat kan niet,
dat doet mij veel verdriet.
Ze is ongewild,
en ze zit stil,
vanuit haar hoekje kijkt ze toe.
Hoe de pestkoppen hardop lachen,
over grappen,
die maken je zo langzamerhand moe.
Ze slaapt niet,
ze durft niet,
begrijp je dat dan wel?
Ze durft er niks van te zeggen,
de dingen die mensen vertellen,
voor haar is het geen spel.
Mensen begrijpen niet,
waarom.
Kom op,
doe nou niet zo stom.
Dit Marokkaanse meisje,
dit lieve betrouwbare meisje,
is het niet waard jullie vriendin te zijn?
Ze is ongewild,
een ongewilde vriendin van mij.
Er zijn nog geen reacties.