Herinnering aan *vul jou stad in*

Denkend aan *Vul nogmaals jou stad in*
zie ik kille mensen
lopend door de lange
straten gaan
nachten donker
verdrietige wensen
als diepe kuilen
aan de heuvels hangen;
en in de koude
wind verdronken
mijn haar
verspreid in het rond,
wolkgroepen, regenbogen,
verbrede wegen,
leerlingen en geologen
allemaal bijelkaar.
De huizen zo groot
en de gezichten van de mensen
stonden als nooit
gekend liefdesoog,
en in alle langen
wordt de rijm van dit gedicht
met zijn treurige klank
een betoog en een ereboog.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen