Dezelfde pijn

Dezelfde pijn

Als je wist wat ik voelde,
dan begreep je mij,
me hart is net een boek die ongelezen blijft.
Dus god vergeef het mij,
en geef me tijd anders krijg ik spijt.
En spijt is een gevoel wat ik liever niet ken,
een meisje met spijt is wat ik liever niet ben.
Dus ben liever gewend te zijn hoe niemand me kent,
een meisje die lacht dus niemand ziet hoe verdrietig ik ben.

Ook al gaat het leven goed,
ik hou dezelfde pijn.
Me leven op de rails, maar gooi mezelf voor de trein,
tenminste die gedachtes die had ik wel eens vaker,
veel mensen hebben me gekwetst
maar vooral was het me vader!

Vaak zegt iemand dat diegene dwars door me heen kijkt,
dan waarom ziet diegene niet dat de pijn door me heen snijd?
Waar ik ook heen kijk, ik doe mezelf pijn,
wie mij nog kan helpen?
Dat zal ik zelf moeten zijn..

Ik ben persoonlijk gespleten, me hoop is verdwenen.
Me ogen zijn nog open maar van binnen overleden.
Laat me leven en zijn wie ik ben,
ik weet dat ik besta want ik heb pijn als een mens.
Me pijn is me kracht, en me tranen zijn me brandstof.
Altijd pijn en altijd tranen, daarom klopt me hart nog.

Ik weet nog wat me hart zocht,
ik kon het niet verdragen.
De dagen werden weken, en de weken werden jaren,
dus bleef ik me het geluk afvragen.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen