alleen

Daar sta ik dan..

Alleen, alleen op de wereld.

Niemand om me heen.

Niemand aan wie ik sorry kan zeggen.

Ik was dom, dom toen ik boos werd.

Nu is alles over.

De komt weer een zon op.

Ik hor de wind in mijn oren en zeg zacht:

'Het spijt me!'

Ineens gaat de wind lichen en komen er weer mensen.

Daar sta ik dan.

Niet meer alleen.

De nacht is voorbij en de zon schijnt.

De duistere uren zijn voorbij.

Daar sta ik dan.

De nacht overwonnen.

Daar sta ik.

Nooit meer bang.

Reageer (2)

  • Umbra

    haha thanks!

    1 decennium geleden
  • Noona

    Who, I (H) this
    nee echt ik vind dit een echte mooi gedicht !!!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen