10 verschillen tussen de oude en nieuwe versie van Me Against the World
10 verschillen tussen de oude en nieuwe versie van Me Against the World
Als je een verhaal na 6 (inmiddels 9) jaar gaat herschrijven, gaat dat (gelukkig) met een hoop veranderingen gepaard. Dat is soort van het idee van een herschrijving. Dus toen ik in een vlaag van een quasi-collectieve TQG-revival begon met het herschrijven van Me Against the World, ging echt alles op de schop.
In dit lijstje vind je de grootste (inhoudelijke) veranderingen die het verhaal heeft ondergaan. Let op, dit bevat spoilers voor beide versies!
-
De namen
Het is goed om je even te bedenken dat de oorspronkelijke editie van de 3e quizlet games geheel zijn bedacht door een groep tieners met een gemiddelde leeftijd van ca. 17 jaar, en dat alleen omdat Slughorn de gemiddelde leeftijd zeer drastisch omhoog trok. De rest van ons was ongeveer 11 t/m 15.
Dat resulteerde onder andere in een waar cringefestijn als het aankomt op namen - van bijpersonages zoals het voorbereidingsteam, maar zeker ook van andere tributen. Om maar een paar voorbeelden te geven: de mannelijke tribuut uit 4 heette Hendrik Stone, de jongen uit 6 heette Urie Papyrus en die uit 12 Frisk Charisk.
Toen ik aan de herschrijving begon, besloot ik dat ik niet langer kon dealen met het feit dat er personages in mijn verhaal waren wiens naam vreemde Undertale references waren, of simpelweg 'Henk de steen'. De jongen uit 4 werd Sean Hawkings, die uit 6 August Shire, en die uit 12 werd Alan North.
Van Chris' naam besloot ik af te blijven. Als dit mijn eerste versie was geweest, had ik ondertussen waarschijnlijk iets anders gekozen, maar ondertussen is dit nou eenmaal hoe hij heet in mijn hoofd - en dat van iedereen om me heen. En daar heb ik geen spijt van; het zou raar zijn als Chris niet meer Chris zou heten. -
De spullen bij de Hoorn
Deze editie van TQG was relatief messy. Er werd veel gegiebeld over hele flauwe grappen, niet alleen bij de deelnemers onderling, maar ook bij de wedstrijdleiding.
Dat resulteerde in een nogal wilde verzameling spullen bij de Hoorn des Overvloeds: alle dekens en jassen die er lagen waren versleten en waterflessen en tassen waren voor een groot deel leeg, maar daarnaast lag er ook een grote verzameling aan voorwerpen dat ronduit absurd was: zakken met stenen (vanwege Day), speelgoedzwaarden en bezems (vanwege Chris), rekenmachines (waarschijnlijk vanwege Parveen) en als kers op de taart een roze speelgoedoven en een mp3-speler met een lange playlist erop (vanwege Alex). De Hoorn leek dus vooral op een soort kringloopwinkel waar toevallig ook een handjevol met wapens lag. Allemaal gebaseerd op wat inside jokes.
En het eten en drinken? In totaal waren er 2 zakken brood, één 'tas met eten' en één 'tas met water' en in totaal 6 liter water te vinden. That's right; als we het realistisch gehouden zouden hebben met deze spullen, was waarschijnlijk na een week iedereen dood geweest door nierfalen.
Toen ik deze lijst 9 jaar geleden voor me kreeg, was ik relatief geërgerd (maar dat was ik in alle eerlijkheid gedurende de hele wedstrijd) over deze onserieuze verzameling aan spullen. En wat Chris daarvan kreeg:
+ Christian
2x Bezem
1x Speelgoedzwaard medium
1x katapult (van Jamaia)
1x Medium zwaard
1x Lege waterfles (1 liter)
Kijk. Mijn sufferd is nogal een sufferd, dat is zo. Maar naar de Hoorn rennen en dan terugkomen met twee bezems, een speelgoedzwaard en een echt zwaard en verder alleen een waterfles, dat kon ik zelfs met Chris' hersenkronkels niet helemaal rechtvaardigen. Als Chris een echt zwaard zou vinden, had hij geen enkele reden om de rest ook mee te nemen. En hij is ook niet de persoon om een lege fles op te rapen - zo ver vooruit denkt deze jongen echt niet. Maar goed, ik wilde geen punten mislopen vanwege de opdracht negeren, dus ik ging er maar in mee. Zodoende was dit het starterspakket waar Chris mee begon.
De grote zegen van een herschrijving zonder het oude wedstrijdelement is dat ik kan doen wat ik wil - en dus ging de hele lijst van wat er bij de Hoorn te vinden was, en wat Chris daarvan meenam, grondig op de schop. Alle onserieuze voorwerpen werden weggehaald, op een zakje stenen na, dat nog als munitie voor de katapulten kon dienen. Er kwamen een stuk meer tassen en rugzakken bij de Hoorn te liggen met dingen als gedroogd vlees/fruit, poedermaaltijden en basis EHBO-benodigdheden. Alle dingen die in de originele lijst als 'versleten' beschreven waren, waren in deze lijst wel gewoon gloednieuw. Dat resulteerde in het volgende starterspakket van Chris:
+ Christian
1x Mes
1x Wapenstok
1x Bruine deken (opgerold)
1x Dik touw (5 meter)
En het eten en drinken, daar wisten zijn bondgenoten voor te zorgen. Overigens pakte Chris ook de dolk van August mee, maar omdat hij deze meteen aan Day geeft, staat deze niet op Chris' lijstje.
Ik kon opgelucht ademhalen: dit keer kon ik daadwerkelijk onderbouwen hoe mijn hoofdpersoon het langer dan een paar dagen uit zou houden in de arena. -
De arena
Ik weet niet of jullie je nog kunnen herinneren hoe wild de arena eigenlijk was in de oude editie. Een korte opfrisser:
Vanaf de hoorn lopen vier gangen die een recht verbinding vormen naar de biomes (...) Buiten de biomes zijn allemaal gangen waar je makkelijk in kan verdwalen. Het Capitool kan gangen openen of juist weer sluiten. Boven elk kruispunt hangt een kompas waarmee je je kan oriënteren (...)
De hoorn is een grote, zilveren replica van de oude Hoorn des Overvloeds uit de mythologie. Op ongeveer vijftig meter afstand van de hoorn staan de tributen en de cirkel heeft dus een diameter van 100 meter. De donkeroranje delen zijn gevuld met lava (...)
De rare kleurtjes op de kaart van de volledige arena geven aan voor wie het gevaarlijk is. Zo is het in het noorden gevaarlijk voor team rood, bordeauxrood en oranje. De biomes zijn veilig voor de mitulanten van de windrichtingen.
En die vier biomes, die hadden het thema van verschillende elementen. Aarde had de welbekende mega-fruitboom en de mutilanten die de vorm aannemen van je angst (daar kom ik later nog op terug). De ijsbiome had een koud meer en wat iglo's. De omschrijving van de waterbiome was vrij bondig:
De waterbiome bestaat uit een meer met zoet water, een zwart strand en een schiereiland met een vissershut(je). Door de stalagmiet/tieten (idk) lijkt het altijd te regenen.
Dan was er nog de vuurbiome, met een (effusieve) vulkaan waar iedere ochtend om 6 rustig wat lava uit stroomde. Midden in die vulkaan zat een kamer waar je iedere dag een wens kon doen om te krijgen wat je maar wilde? Met het risico dat je er een uurtje vast kwam te zitten als net op dat moment het lava begint te stromen. Ik ben hier net zo verward over als jullie.
In de oude versie komen onze Bosjesmannen alleen maar in het labyrint en de aardebiome. Dat betekende dat het erg makkelijk was om de arena te versimpelen in de nieuwe versie. Die ziet eruit als volgt:
Ik wilde liever niet teveel verhaal-ruimte kwijt zijn met uitleggen hoe de arena in elkaar stak, dus besloot ik het simpel te houden en de beetjes die ik uit de oude versie nodig had te herwerken tot een arena met relatief weinig poespas. Geen biomes meer, maar lagen: bovengronds (boom), tunnels en iets aardkern-achtigs. Er is maar weinig natuurlijk water te vinden in de arena (waarschijnlijk is er ergens een ondergrondse rivier, maar that's it), dus veel tributen zijn daarvoor afhankelijk van hun vondsten bij de hoorn en sponsorgiften. Het is natuurlijk volledig een kwestie van smaak, maar zelf ben ik erg blij met hoe de arena nu werkt. -
De angstmutilanten
"Waren dat geen mistmutilanten?"
Inmiddels wel. Dat zit in mijn brein ondertussen zo hard ingesleten dat ik eigenlijk dacht dat het in de oorspronkelijke versie ook al het geval was. Maar de beschrijving van de arena zegt niets over de vorm die deze mutilanten aannemen, en toen ik terugkeek in mijn oude versie, bleek dat toch echt heel anders te zijn. In plaats van de verschijningen in de mist, ziet Chris daar een soort verwijtende 'geestverschijningen', met name die van Jamaia. En het was niet Chris die een Beroeps-achtige versie van Day zag, maar andersom.
Van de mist is in deze versie nog geen spoor; ze horen en zien gewoon 'zomaar' dingen die de anderen niet zien. Er kwam pas mist bij kijken toen ik me bij de herschrijving afvroeg: hoe krijgt het Capitool dit voor elkaar? Wat voor techniek gebruiken ze om die angstbeelden op te roepen?
Het resultaat was de mist zoals jullie die nu kennen: zo dicht dat je makkelijk van je bondgenoten gescheiden wordt, en ideaal om teams tegen elkaar op te zetten. De verwondingen die het veroorzaakt zijn (naast mentaal) een soort nare blaren, die bij teveel intensieve bloodstelling (bijvoorbeeld als een mistmutilant je steekt) openbarsten en beginnen te bloeden.
Wat Chris (en Day) in deze mist zien verschilt ook flink van de eerdere versie. Hun angsten zijn veranderd en wat diepgaander en consistenter geworden.Hierbij helpt het dat het gedeelte bij de boom in de nieuwe versie wat meer tijd en ruimte krijgt; dit is waar het origineel aan het begin van nacht 2 stopt. Dat levert alle vrijheid op om deze passages en alles wat erna komt grondig overhoop te gooien. -
... Lunay?
In tien jaar tijd ben ik gegaan van slechts passief weten dat queer mensen bestaan, naar verloofd zijn met mijn vriendin. Deze gay awakening nam, lang voordat ik het zelf doorhad, de vorm aan van 'al mijn personages die verliefd worden op die van Ilse'.
In de eerste versie van Chris' verhaal schoof ik Luna naar voren. Op een basislevel leek dat niet heel vreemd: Day was een van de weinige mensen die echt vriendelijk tegen haar was, omdat hij dat tegen iedereen is. Hij steunt haar als ze een inzinking heeft. Maar heel eerlijk gezegd gaat het op dat punt in het verhaal (ze kennen elkaar een kleine week voor Day de arena in gaat) niet heel veel verder dan dat. Het is Chris die de twee naar elkaar toe duwt, met de irritante wenkbrauw-wiebel van een vervelende puber die denk dat alles en iedereen wel verliefd is op iemand.
Toen ik 3 jaar geleden, voor ik begon aan de herschrijving, mijn verhaal eens teruglas, viel me één ding bijzonder op: het is meer Chris die op Day aan het crushen is dan Luna. Luna lijkt eigenlijk vooral ongemakkelijk en wat opgelaten over deze aandacht. En aangezien ze toch een self-insert is, is ze hoogstwaarschijnlijk flink ace. Chris die haar naar voren duwt, lijkt vooral een manier te zijn om met zijn eigen crush te dealen en de aandacht er vanaf te leiden door heel hard iets anders te schreeuwen.
In de herschrijving heb ik dit omarmd. In feite zat alles er in het origineel al in, maar dit keer ben ik er bewuster mee aan de slag gegaan. En zodoende is Lunay vooral nog een roddel die Chris de wereld in heeft geholpen in een vlaag van gay panic - een bewerking van de iconische oude interviewscène.
En Chris en Day? Dat blijft nog even geheim. -
Jade <3
Je kent haar wel: Jade Hallows, ook wel 'tijger' genoemd door Chris. Day's ietsjes jongere districtsgenoot (en Ada's teamgenoot) met een vlotte babbel, epische hakken, een groene jumpsuit, een talent voor origami, werpmessen en zonder twijfel 80% van de breincellen van de Bosjesmannen.
In het origineel had ze niets van dit alles (ook al was ze toen ook al Day's districtsgenoot en Ada's teamgenoot). Als figurant verdween ze automatisch naar de achtergrond van het verhaal en overleed ze in het bloedbad. Dus toen Duendes haar voor de herschrijving van Day's verhaal wél meer persoonlijkheid gaf, raakten we al vrij snel aan haar gehecht. Ze is pittig, tactisch, slim en gaat mee in de nonsens en competitiedrang van Chris.
Zodoende vonden we het een heel sip idee dat ze in het bloedbad dood zou gaan. Het zou natuurlijk kunnen, maar de Jade die we beschreven hadden had winnaarspotentieel, dus het was minder logisch geworden. En aangezien we de planning van alles wat er in de arena gebeurde toch aan het veranderen waren en met doden aan het schuiven waren, konden we haar best een paar dagen langer gunnen. Dit heeft tot enkele van de meest iconische scènes in de herschrijving gezorgd. -
Bo
Toen ik besloot dat ik Chris iets meer vriendschappelijke interactie wilde geven met andere tributen naast de twee uit 7 en daar relatief willekeurig een figurant voor uitzocht, had ik nog niet kunnen bedenken hoe erg Bo's aanwezigheid het plot van de herschrijving zou gaan sturen. Zó sterk zelfs, dat het moeilijk voor te stellen is dat Bo in de oorspronkelijke versie maar één keer genoemd wordt, als zijn portret verschijnt. En alsof dat nog niet pijnlijk genoeg is, hier het citaat:
Bo Davids uit District 10 verschijnt, maar die is onze aandacht nu even niet waard.
Autsj. En des te lulliger als je je bedenkt dat hij levend is gevild (door Flynn).
Het contrast met de impact die Bo's vriendschap, dood en Chris' twijfels daarover nu op het verhaal heeft, kan haast niet groter zijn. Niet alleen vormt het de grootste bron van (intern) conflict voor Chris voor een groot deel van de Spelen, het heeft ook heel Chris' vechttechniek vorm. Zijn hele 'bring a knife to a fist fight'-strategie is voortgekomen uit zijn interactie met Bo, en is hetgeen dat zorgt voor spanning tussen Chris en Jade.
Ik heb ervoor gekozen om Bo neer te zetten als een grote, sterke, vriendelijke maar sociaal ongemakkelijke, stotterende schaapsherder. Hij is niet zo goed met woorden, maar komt er tijdens de training achter dat hij boksen en worstelen leuk vind, ook al is hij verre van een gewelddadig persoon. Hij heeft zich er al half bij neergelegd dat hij waarschijnlijk doodgaat, maar erg bang is om volledig vergeten te worden. Dat laatste is natuurlijk extra ironisch, aangezien hij in de originele versie van het verhaal en die van mijn mede-deelnemers de minst genoemde en beschreven tribuut was. De enige scène waarin hij echt beschreven werd, is de eerder genoemde scène waarin Flynn hem een marteldood geeft tijdens het bloedbad. Yikes. -
De doden
Hoewel ik zoveel mogelijk de oude gebeurtenissen van de Spelen aangehouden heb, zijn er met rommelen aan het plot toch wel een hoop veranderingen ontstaan in wie wanneer doodgaat.
Een eerder genoemd voorbeeld is Jade, maar oorspronkelijk ging ook Sean (Hendrik) dood in het Bloedbad. Aangezien ook Cabe tijdens het Bloedbad sterft in beide versies en ik graag nog wel wat Beroeps over wilde houden, ook al werkten ze niet samen, heb ik besloten om hem aanzienlijk langer te laten leven. Ook Caithlynn, als een van de oudere tributen, houdt het in de nieuwe versie een stuk langer uit.
Daarnaast waren er in de oorspronkelijke versie maar heel weinig tributen die overleden aan iets anders dan moord. Dat was een beetje een symptoom van de manier waarop de wedstrijd (niet) werkte. Om spoilers te vermijden zal ik niet noemen om wie het hier gaat of wanneer, maar in de nieuwe versie wordt er iemand getroffen door de bliksem bij de boom, wordt er iemand door de rotsen verpletterd, valt er iemand in de lava, overlijdt iemand van honger/dorst en is er iemand die omkomt door een infectie, of überhaupt door eerdere verwondingen.
En dat moorden, dat ging in de oorspronkelijke versie nog in een heel rap tempo ook. In totaal zou deze versie van de Hongerspelen maar 6 (!!!) dagen geduurd hebben, en was op dag 3 zo'n tweederde van de tributen al dood. Het was dus niet eens genoeg om echt van de honger of dorst te overlijden. In het bronmateriaal lijkt de gemiddelde duur van de Spelen rond de twee à 3 weken te duren: de 74e duurt 18 dagen, de 10e is met iets meer dan 4 dagen beschreven als extreem kort (wat ook te wijden is aan het feit dat de arena toen nog minder uitgebreid was), en er wordt genoemd dat de 20e Spelen met 31 dagen de langste was. Dus ook de lengte is aangepast: in de nieuwe variant duren de Spelen in totaal 12 dagen. Nog steeds aan de korte kant, maar wel een stuk plausibeler.
Dit alles past beter bij de toon die het verhaal tegenwoordig heeft. Waar in de eerdere variant iemand overlijdt door een klap te krijgen met de eerder genoemde roze oven, was er in de nieuwe variant geen plek meer voor iconische, maar toch wel heel onserieuze scènes zoals deze. Op deze manier blijft er wel een focus liggen op hoe gruwelijk de Spelen eigenlijk zijn. Dat was in de eerdere versie wat te ver naar de achtergrond verschoven. -
De... titel?
"Maar het heet toch nog gewoon Me Against the World?"
Klopt, heel technisch gezien wel. Het is nog niet aangepast omdat ik vooralsnog geen nieuwe cover heb. Ik heb iets specifieks in mijn hoofd en vooralsnog niet de skills om het te maken. Maar zelf cringe ik zo hard om de oude titel dat ik er over het algemeen stelselmatig naar verwijs als 'Chris' verhaal', in plaats van de titel te gebruiken.
De nieuwe titel die ik drie jaar geleden bedacht, was 'Icarus'. Dat is natuurlijk een motief dat zowel in de oude als nieuwe versie veelvuldig wordt gebruikt, dus in dat opzicht past het aardig. Ondertussen ben ik daar ook al niet meer geheel tevreden mee, en ben ik eigenlijk op zoek naar iets dat meer aansluit bij de 'vibe' van de tussen-titels van de drie delen van het verhaal (De jongen en het bos, De zon en de storm, De vleugels en de val). Ik wil de mythologische/Icarus verwijzing wel graag behouden, maar ik denk dat ik dat tegenwoordig graag wat subtieler zou willen doen. En dat ik toch wel graag een Nederlandstalige titel wil bij mijn Nederlandstalige verhaal.
Dit is een projectje voor later, mocht ik het verhaal ooit afmaken. Tot die tijd blijft de oude (werk)titel gewoon staan. Maar omdat ik hier wel sinds het begin van de herschrijving mee aan het prutsen ben, voelde het toch logisch om ook dit in het lijstje op te nemen. -
Het einde
De oude versie eindigt abrupt, of beter gezegd: niet. Ik lag overhoop met de wedstrijdleiding en toen vloog ik eruit, wat betekende dat Chris dood zou gaan. Dat ging met de nodige grote emoties gepaard, want zoals reeds genoemd waren we tieners.
Ik ben het nooit eens geweest met hoe deze fase van de wedstrijd gelopen is. Uiteindelijk werd er wel een plan gemaakt voor Chris' dood, want de rest van de deelnemers moesten wel door kunnen, maar dit heeft voor mij altijd heel erg verkeerd gevoeld. Het paste niet bij Chris of zijn character arc tot dat moment, en door al het drama dat zich boven het verhaal afspeelde, kreeg dit einde een hele bittere bijsmaak. Dat heeft het voor mij tot vandaag de dag. Erover lezen in de verhalen van de anderen, ook al komt het daar maar heel zijdelings in voor, maakt me misselijk.
Ik heb dit einde daarom nooit geschreven en ga er hier ook niet dieper op in wat het geweest is. Bij het uitdenken van de herschrijving werd direct duidelijk dat het verhaal echt anders zou worden, én echt anders zou eindigen. Inmiddels worden de doden immers niet meer bepaald door wie er volgens een andere tiener beter schrijft, leukere grappen maakt of een interessanter liefdesverhaal heeft. Creatief vrij spel, dus.
Wat het nieuwe einde precies is, ga ik hier niet verklappen. Ik ben ondertussen namelijk toch wel erg dichtbij gekomen met herschrijven, en zou het niet willen verraden voor het geval ik ooit de finishlijn haal. Het is daarmee misschien niet het 'officiële' TQG einde, maar voor mij en Duendes is het wel het 'echte' einde van het verhaal van Chris en Day.
Als ik ooit zo ver komt, hoop ik dat het voor jullie ook als een goed einde voelt.
Er zijn nog geen reacties.