Ik ben bang

'We leven in de 21e eeuw.' Het is natuurlijk een juiste uitspraak, die toch een onderliggende betekenis heeft. Meestal heeft het betrekking tot oudere waarden en normen die vandaag de dag niet meer relevant zijn. Iets als 'We leven in de 21e eeuw, waar kom jij vandaan met je seksistische opmerkingen?'. Het is alsof het feit dat we zover zijn gekomen als maatschappij ons een soort bescherming geeft.

Maar het geeft ons geen bescherming. Hoeveel progressie we ook hebben gemaakt de laatste eeuw, het is niet iets wat we als vanzelfsprekend mogen beschouwen - en dat is wat steeds duidelijker wordt.

Het gaat over Polen en Hongarije die steeds extremer rechts worden en zelfs LGTBQ+ vrije zones invoeren. Maar het gaat ook over Amerika, waar Trump probeerde om het recht op adoptie van queer mensen te stelen. Nog niet gesproken over het racisme en seksisme dat ook steeds prevalenter lijkt te worden. Niet alleen in andere westerse landen, maar ook hier, bij ons.

Niet alleen dat, maar ik zie ook steeds meer mensen die geloven in ongegronde 'conspiracy theories'. Hun stemmen worden steeds luider - en het maakt me oprecht bang voor de toekomst.

De rechten waarvoor wij als minderheden hebben moeten strijden, zouden ieder moment van ons weggenomen kunnen worden. En dat is niet het engste, het engste is dat er mensen zijn die denken dat ze er écht goed mee doen door de rechten van anderen weg te nemen, zelfs al hebben ze daar geen enkel bewijs voor.

Ik weet niet echt wat ik duidelijk wil maken met deze column, behalve dit ene ding: denk niet dat het hier niet kan gebeuren. En als er onrecht gebeurt, verzet je dan. Als er misinformatie verspreid wordt, spreek de waarheid dan luider.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen