Mogen we nog schrijven?

Het laatst had één van mijn goede schrijfvriendinnen een discussie met een persoon op het internet. Die persoon was van mening dat mijn vriendin een bepaald verhaal niet mocht schrijven. Dat alles heeft desbetreffende vriendin zo hard geraakt dat ze het verhaal maar gewoon (al dan niet voor goed) heeft opgeborgen.

Waarom mocht mijn vriendin dat verhaal niet schrijven? Omdat het 'niet haar verhaal was om te schrijven'. Omdat ze een verhaal had dat ging over Amerikaanse slavernij - en omdat ze wit is en dus bijgevolg niet zwart en ze dus geen recht heeft om te schrijven over systemisch racisme.

Het argument van deze critici is dat we de verhalen van POCs* niet mogen afnemen. Of het nu bewust is of onbewust zullen uitgeverijen namelijk vaker voor een gelijkwaardig verhaal van een witte persoon kiezen in plaats van dat van een persoon met een andere huidskleur. Daarbij is het ook niet onze plaats om het verhaal te vertellen en zouden we POCs de tijd en ruimte moeten geven om hun eigen verhalen te vertellen.

En in zekere zin kan ik me vinden in dit argument. Er is nog steeds systemisch racisme aan de gang, of we er nu bewust of onbewust aan deelnemen. Een zwarte persoon kan zich vaak (maar ook niet altijd, gezien er genoeg racistische mensen met een donkere huidskleur zijn) inleven in de gevolgen van racisme. Net zoals ik als queer persoon me net iets makkelijker kan verplaatsen in de gedachtegang van andere queer personen en ook net iets gevoeliger ben voor dingen die niet door de beugel kunnen met betrekking hiertoe.

Maar, dat gezegd zijnde, betekent dat dat we enkel mogen schrijven over de dingen die we kennen? Mogen cis hetero witte mannen enkel nog schrijven over cis hetero witte mannen - om vervolgens te horen te krijgen dat ze niet divers genoeg zijn?

Deze critici zullen nooit letterlijk zeggen 'als witte persoon mag je niet over zwarten schrijven', maar ze doen wel vaak alsof het moreel gezien beter is om het niet te doen. Daar wringt het schoentje bij mij al, want hoewel ik 'own voices' enkel kan toejuichen, vind ik ook dat iedereen vrij moet zijn om te schrijven over wat hij/zij wil. Uiteindelijk zijn we als schrijvers - en als personen - gezegend met een zekere empathie en ik geloof dat we ons wel kunnen verplaatsen in de schoenen van een ander, hoe anders die ervaring ook kan zijn. Daarbij zijn er genoeg manieren om research te doen, zelfs over gevoelige onderwerpen.

Nog niet gesproken over het feit dat één groep verbieden iets te doen waarschijnlijk geen einde zal maken aan systemische discriminatie van minderheidsgroepen. Daar zal een individu niets aan kunnen veranderen; die verandering moeten we nastreven als maatschappij.

Ik kan natuurlijk enkel uit eigen ervaring spreken, maar ik zou het geweldig vinden als een cis hetero persoon zijn horizon zou verleggen om een queer romance te schrijven. En is dat ook niet een beetje het punt van schrijven? Je in de schoenen zetten van iemand anders? Het statement 'dit is niet jouw verhaal om te schrijven' is in mijn ogen dan ook een aanval op alles wat schrijven is. En iemand onder zo'n hoge morele druk zetten dat ze stopt met het schrijven van een verhaal - dat valt in mijn ogen niet goed te praten.

*POC=person of color

Note: Dit is natuurlijk een heel gevoelig onderwerp en ik begrijp het als iemand een andere mening heeft als ik en ik wil ook niet zeggen dat mijn mening dé juiste is.

Wil je ook een column schrijven voor Quizlet? Meer informatie

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen