Ik heb een heel zwaar leven
Sommige mensen herkennen de titel van deze column misschien door het gelijknamige nummer van Brigitte Kaandorp (en als je dat lied niet kent: shame on you). Een bepaalde zin in dat lied spreekt me enorm aan:
'Heel veel dingen zijn zo moeilijk, dat ik ze gewoon niet doe.'
Want ja, dat is eigenlijk de verklaring waarom ik al dik 9 maanden geen columns heb geschreven - soms is columns schrijven ontzettend moeilijk. En ik kan een hele column klagen over waarom het moeilijk is, maar eigenlijk wil ik vandaag een ander onderwerp aansnijden: tijd.
Tijd is een raar beestje. Toen ik daarnet een PB kreeg van een mod voelde het voor mij totaal niet alsof ik al 9 maanden geen column meer had geschreven, alsof er niet meer dan een tweetal maanden voorbij waren gegaan. En het is niet alleen de columns die op zich laten wachten. Ik schrijf samen met een aantal andere mensen een verhaal en ik heb ze een half jaar (het voelt nog slechter nu ik het zelf typ) laten wachten op het hoofdstuk dat ik hoorde te schrijven. En het voelde niet zo lang, omdat iedere dag in mijn leven een beetje hetzelfde lijkt - zodanig hetzelfde dat het net zo goed één dag had kunnen zijn.
Het laatst kwam er echter ook een vriend van me op bezoek, iemand die ik heb leren kennen door Q. En we waren bezig over onze tijd samen, en over de schrijfwedstrijd die we samen hadden georganiseerd. Het was zo leuk om die schrijfwedstrijd opnieuw te bezoeken, om te zien hoe actief iedereen ermee bezig was. Het leek eeuwen geleden, een ander tijdperk bijna, terwijl het in feite maar over een paar jaar ging.
Dus ja, tijd is een raar beestje. En om het af te sluiten in een mooie cirkel... Vijf jaar geleden liet ik mijn mama het liedje 'Ik heb een heel zwaar leven' één keer horen, aangezien iemand in de klas het de hele tijd zong. Niet zo lang geleden zong mijn moeder opeens met die typische, zeurende stem: 'Ik heb een heel zwaar leven...'
Sommige dingen zijn gewoon tijdloos, en als er één ding is dat ik met deze column wil zeggen, dan is het dat ik mag hopen dat Quizlet ook tijdloos zal zijn.
'Heel veel dingen zijn zo moeilijk, dat ik ze gewoon niet doe.'
Want ja, dat is eigenlijk de verklaring waarom ik al dik 9 maanden geen columns heb geschreven - soms is columns schrijven ontzettend moeilijk. En ik kan een hele column klagen over waarom het moeilijk is, maar eigenlijk wil ik vandaag een ander onderwerp aansnijden: tijd.
Tijd is een raar beestje. Toen ik daarnet een PB kreeg van een mod voelde het voor mij totaal niet alsof ik al 9 maanden geen column meer had geschreven, alsof er niet meer dan een tweetal maanden voorbij waren gegaan. En het is niet alleen de columns die op zich laten wachten. Ik schrijf samen met een aantal andere mensen een verhaal en ik heb ze een half jaar (het voelt nog slechter nu ik het zelf typ) laten wachten op het hoofdstuk dat ik hoorde te schrijven. En het voelde niet zo lang, omdat iedere dag in mijn leven een beetje hetzelfde lijkt - zodanig hetzelfde dat het net zo goed één dag had kunnen zijn.
Het laatst kwam er echter ook een vriend van me op bezoek, iemand die ik heb leren kennen door Q. En we waren bezig over onze tijd samen, en over de schrijfwedstrijd die we samen hadden georganiseerd. Het was zo leuk om die schrijfwedstrijd opnieuw te bezoeken, om te zien hoe actief iedereen ermee bezig was. Het leek eeuwen geleden, een ander tijdperk bijna, terwijl het in feite maar over een paar jaar ging.
Dus ja, tijd is een raar beestje. En om het af te sluiten in een mooie cirkel... Vijf jaar geleden liet ik mijn mama het liedje 'Ik heb een heel zwaar leven' één keer horen, aangezien iemand in de klas het de hele tijd zong. Niet zo lang geleden zong mijn moeder opeens met die typische, zeurende stem: 'Ik heb een heel zwaar leven...'
Sommige dingen zijn gewoon tijdloos, en als er één ding is dat ik met deze column wil zeggen, dan is het dat ik mag hopen dat Quizlet ook tijdloos zal zijn.
Reacties (3)
Hahaha, dat lied blijft een prachtnummer
4 jaar geledenLeuke column! Misschien wel iets té herkenbaar eigenlijk... oeps?
Om eerlijk te zijn raakt dit column mij best diep.
4 jaar geledenIk ken het lied niet, om eerlijk te zijn. (Shame on me, I know, zal het zeker zo opzetten.) maat ik begrijp heel goed wat je hier mee bedoelt.
Ik merk het zelf ook, ondanks mijn ritme heel iets anders is als die van jou, ik merk wel dat vanwege die reden tijd heel breekbaar aanvoelt. Op gegeven moment merk je niet dat er een week voorbij is, of een maand, soms een heel jaar (afgelopen jaar bijvoorbeeld) glipt door je vingers.
Ik word ook geraakt omdat ik mij heel aangesproken voel, hehe, he, hehehe...
Ook hoe je het afsloot, met dat alles in cirkeltje rond maakt, its really touching me. :'D
Dat dingen terug komen wat jaren eerder gebeurd is.
Tijd is inderdaad een heel vreemd beestje.
Ik moest ook echt meteen aan dat lied denken toen ik je titel zag en was al bijna vastbesloten het lied maar in een reactie te zetten haha.
4 jaar geledenTijd is inderdaad een raar iets, wat soms ineens voorbij is voor je het door hebt (: