What could possibly go wrong?

Noem het een goed voornemen, of een voornemen dat toevallig in januari valt. Dit jaar wil ik out of mijn comfort zone komen. Aangezien mijn comfortzone ongeveer zo groot is als de beenruimte in het gemiddelde vliegtuig, zou dit niet zo moeilijk moeten zijn… Toch?
Niets blijkt minder waar.

Wij zijn net begonnen met een project, waarbij uit onze comfort zone komen centraal staat zonder het onderwerp te zijn. Voor dit project interviewen we onder andere mensen. Onbekende mensen vragen of je ze mag interviewen en vervolgens een aantal vragen stellen voor de camera, is iets wat ik niet dagelijks doe. Iets wat ik niet dagelijks doe, en iets wat ik ook niet dagelijks durf. Nu ik onze eerste beelden terugkijk, ben ik echter wel heel trots dat we het gedaan hebben. Uit je comfort zone komen kan machtig eng zijn. Eng en machtig.

Om te vertellen waarom ik dan zo graag uit die comfort zone wil, neem ik jullie even mee terug naar afgelopen herfst. Deze herfst ging ik op wildkampeertrip met een vriendin zonder echt veel te plannen. Correctie: zonder iets te plannen. Zodra we uit de trein stapten in het gebied waar we ongeveer wilden gaan lopen, riep ik heel hard: 'What could possibly go wrong?’ Ja, waarschijnlijk alles.
'En als we niet kunnen slapen, gaan we gewoon 's nachts lopen.' 's Nachts door een vreemd bos lopen... Wat zou er ooit mis kunnen gaan?
Ergens hadden we wel het begin van een plan. Mijn medereizigster dacht namelijk dat ze wel een grot in de buurt kon vinden waar we zouden kunnen slapen. Waarschijnlijk. Uiteindelijk kwamen we bij een hek dat ons doorgang verbood. Met onze backpack worstelden we ons hier onderdoor. Een small bospad leidde ons langs een rotswand die de rand van een vallei vormde.
Wat kon er mogelijk mis gaan? Helemaal niets toch?
Inderdaad kwamen we na een tijdje grotten tegen. Wij kozen de accommodatie waarbij geen wespennest inbegrepen zat, maar wel een smalle, donkere gang achterin de grot. Iets wat we natuurlijk even al kruipende moesten verkennen. Want wat kan daar nu fout aan gaan? Wij komen vast niet klem te zitten.
Net buiten ons huis stak een afgebrokkelde toren over de rand van de vallei. ’s Avonds gingen we hier op de rand zitten, onze benen bungelend in de diepte. Er zou weleens een beest kunnen komen. Of we zouden weleens naar beneden kunnen vallen. Maar verder kon er toch niet veel mis gaan?

Op dit punt vergat ik alles wat er mis kon gaan. Sterrenkijken boven die verlaten vallei is nog steeds één van mijn mooiste herinneringen. En dat is waarom ik uit mijn comfortzone wil komen. Ik wil weer sterren zien.
Ik zie mijn comfortzone als de aarde op een bewolkte dag. Vertrouwd en vast veilig, maar grauw. Nu ik de sterren gezien heb, zal ik ze niet meer vergeten. Ik wil ze vaker zien.

Iedere keer dat ik dus twijfel om ook maar een teen buiten mijn comfortzone te steken, denk ik terug aan de sterren die we daar naar onszelf vernoemd hebben. Ik wil uit die comfortzone, want ik wil de sterren weer zien van dichterbij dan ik ooit dacht te komen.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen