Coming Out Day

Afgelopen week was het ‘coming out day’ en dat heb ik zelfs meegekregen onder de steen waar ik leef. Nu lijkt dit me een mooi moment om ook mijn mening te geven hierover. Een zoveelste mening in een storm van geschreeuw, want mensen laten nu eenmaal graag horen wat ze vinden. Ook als ze niet zoveel ergens van vinden, of niet zoveel verstand ergens van hebben. Of gewoon helemaal geen idee hebben waar ze over praten.
Ik heb het nu niet per se over de coming out day, maar gewoon over alles. Alles wat je kan bedenken. Alles wat los en vast zit. Over alles hebben mensen binnen twee seconden een mening. Binnen twee seconden houdt in dat hier niet altijd veel achtergrondinformatie aan te pas komt. Want waarom zou je ergens over lezen als je ook gewoon kan schreeuwen?
Zo heb ik ook een mening over de coming out day, maar blijkbaar was mijn mening niet zo doordacht als ik zou willen.

Een goede vriendin van mij stond in de krant met een stuk over haar seksualiteit en mijn vader reageerde hierop met ‘wel stoer dat ze dat durft.’
En ik dacht: ‘Ja, wel stoer. Goed dat ze het doet, maar waarschijnlijk krijgt ze toch wel allemaal goede reacties.’
Never had I been so wrong. Of eigenlijk: never had I been so naïve.
Het was mijn vader die me er even op moest wijzen dat mensen die in onze buurt wonen en werken, vinden dat mensen genezen kunnen worden van homoseksualiteit. Ik wist oprecht niet dat er zo dichtbij nog mensen zulke belachelijk bekrompen en achterlijk apathische meningen rondschreeuwden.

Omdat ik er zelf gewoon niet bij kan dat mensen oprecht zo denken, was ik naïef genoeg om ervanuit te gaan dat het wel meeviel. Puur omdat ik zelf die haat niet heb meegemaakt. Toevallig werd ik er van de week ook op gewezen door een collega die zei: ‘Er wordt hier zoveel geroddeld. Als ik nu tegen jullie zou zeggen dat ik homo ben, weet morgen heel het team het.’
Afgezien van dat er onderling inderdaad meer geroddeld wordt dan op een middelbare school vol pubermeisjes, wees dit me er ook op dat ‘homo zijn’ blijkbaar wel een ding is wat hier als vreemd en raar gezien wordt. Twee redenen om uit te kijken wat je op je werk zegt.

Ik ga er altijd vanuit dat mensen een beetje denken zoals ik, maar natuurlijk is dat niet zo. Ik had dit ook kunnen weten. Het vervelende is dat je de mensen met schreeuwende mening waarschijnlijk niet gaat veranderen door een campagne. Waarom zouden ze zich erin verdiepen? Je ondoordachte mening schreeuwen is toch veel leuker? Als mensen denken dat homoseksualiteit genezen kan worden, is daar volgens mij sowieso geen redden meer aan. Mijn naïeve ik hoopt desondanks dat ze zelf genezen kunnen worden van stupiditeit en intolerantie.
Maar wie ben ik om mijn mening over het internet te schreeuwen?

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen