Parkinson en abortus
Parkinson en abortus lijken twee begrippen die werelden van elkaar verwijderd zijn. Het ene, de ziekte van Parkinson, is een aandoening bij ouderen. Het andere, abortus, gaat om het nemen van een leven dat zo jong is dat het niet eens bestaat. Tot op de dag van vandaag zou ik ook nooit een link gelegd kunnen hebben in deze twee woorden, al vormen ze samen een heel interessant ethisch vraagstuk.
Laten we met de deur in huis vallen: abortus kan de ziekte van Parkinson genezen. Hè? hoor ik je nu denken. Laat me het in de simpelste manier ooit uitleggen. Een embryo heeft bepaalde stamcellen. Deze cellen kunnen iedere andere cel worden (van een huidcel tot een hersencel). Mocht je deze stamcellen inbrengen bij een parkinsonpatiënt, dan voelt die stamcel een tekort van dopamine (wat de aandoening veroorzaakt) en vormt hij zichzelf om in een dopamine producerende cel. Voilà, de ziekte van Parkinson is verleden tijd.
Niet bepaald.
Rond deze behandeling (die al heel erg lang is afgeschaft) hangt een ethische kwestie. Wat is leven en wat is geen leven? Het doet me denken aan het hele ethische vraagstuk rond abortus, ik ben daarover trouwens lichtelijk verbaasd. Waarom zou je abortus mogen plegen en het embryo in de vuilbak gooien, maar zou je niet datzelfde embryo mogen gebruiken om iemands leven te redden?
Mijn professor metabolisme gaf het voorbeeld dat een rijke man met de ziekte van Parkinson een embryo zou laten kweken en opkopen om zichzelf mee te redden. Enorm ziekelijk, natuurlijk, maar echt verkeerd? Abortus is mogelijk omdat we ervan uitgaan dat een embryo geen bewustzijn heeft. Is het dan werkelijk zo verkeerd om een embryo te kweken om het daarna te gebruiken? Mijn tweede bedenking is dat lang niet iedereen een rijke man is die een embryo kan opkopen. Bovendien worden er (correct me if I’m wrong) best veel abortussen gepleegd, waarvan het merendeel gebruikt zou kunnen worden om een patiënt met parkinson te redden. Er bestaat ook een illegale markt voor organen, maar betekent dat dat we orgaantransplantaties moeten afschaffen?
Ik vind niet dat we het idee van stamcellen in een behandeling zo makkelijk overboord mogen gooien, vanwege ‘ethische redenen’. Belangrijk is wel om in je achterhoofd te houden dat stamcellen in veel meer behandelingen gebruikt kunnen worden en we daar waarschijnlijk niet genoeg abortussen voor zullen hebben. Dat maakt het een complexe situatie; wie heeft recht op een behandeling en wie moet wachten (tot het misschien te laat is)? Dat tekort aan stamcellen zou wel eens kunnen leiden tot heel enge senario’s, zoals een rijke man die een embryo opkoopt, of wetenschappers die embryo’s in cultuur beginnen te kweken. Dan toch een groot ethisch vraagstuk? Want ja, vanaf welk moment wordt dat ‘klompje cellen’ plots een levend wezen?
Reacties (7)
Met de wetenschap kan er zoveel gedaan worden eigenlijk, maar door maatschappij waar wij in leven wordt dit enorm beperkt. En daardoor zullen bedrijven of mensen met een groot capitaal eigenlijk altijd hun voorrang nemen. Dit geldt ook voor kanker behandelingen bijvoorbeeld. Deze worden meer gespecialiseerd per persoon, waardoor het enorm duur wordt en vele mensen hebben het geld niet om dit te betalen...
6 jaar geledenUiteindelijk zou je een embryo ook in vitro kunnen laten groeien zodat er geen abortus voor nodig is, maar dan kan je je ook weer de vraag stellen of het verantwoord is om die embryo alleen daarvoor te laten groeien. Waar haal je dan de eicellen en zaadcellen vandaan? En stel nu dat het toch iets is dat voortgezet wordt, dan heb je ook nog ethische problemen bij de clinical trials die uitgevoerd moeten worden om aan te tonen dat het een goede techniek/methode is om die ziekte te verbeteren. Hoe ga je dat in de zenuwsynapsen brengen? Welke groep gebruik je dan als controle? Is het wel ethisch verantwoord om die mensen als controle te nemen en eigenlijk hun deze potentiële behandeling te ontzeggen? Vanaf welke gradatie ga je mensen in de trial includeren? Is dat ook ethisch verantwoord om anderen niet te includeren? Iedereen includeren gaat ook niet want er is altijd nog een kans dat het niet werkt, en dan zit je ook weer met het ethische aspect...
Uiteindelijk is het een spijtige zaak, want wetenschappers zouden zoveel meer kunnen onderzoeken of doen als het meer mogelijk was. Ik hoop toch dat er een goede oplossing voor zo'n ziekten gevonden kan worden die betaalbaar is voor iedereen!
Het is idd heel lastig. Ik hoop natuurlijk dat Parkison genezen wordt, maar ook dat we geen enge toekomst krijgen.
6 jaar geleden