Ik merk dat ik de laatste tijd steeds onzekerder word; terwijl ik over het web mijn woord verspreid dat de degene prachtig is. Ik kan gemakkelijk een heel verslag schrijven hoe fantastisch een mens is, maar over mezelf kan ik niet één pluspuntje opmerken. Waar is mijn zelfvertrouwen gebleven? Als die er ooit was...
Tegen een ander kan ik gemakkelijk zeggen dat ie niet zo pessimistisch moet denken, dat hij of zij trots moet zijn met zo'n leven en het er beste van moet maken. Dat hij (of zij) geweldig is en niemand hem moet aansporen om zijn persoonlijkheid te veranderen. Zelfvertrouwen komt wel, denkbeeldig persoontje, geduld is een schone zaak.
Natuurlijk volg ik mijn eigen raad niet op. Als een ander zou zeggen dat ik blij moet zijn met mijn lichaam, leven en familie, zou ik er nog over nadenken en wellicht iets veranderen aan mijn negatieve kant. Ik heb de meest geweldige ouders, zussen en zusje. Ik heb een mening, een stem die op zeldzame momenten mijn keel verlaat. Ik moet vertrouwen hebben op mijn kracht. Maar hoe, in hemelsnaam, weet ik hoe groot mijn kracht is, zodat ik zeker weet dat ik niet faal. Ik heb niets meegemaakt, van zwemles tot nu (middelbare school). Geen pesterijen, faal-momenten, blunders, verliefdheid, jongens, seks, drugs, alcohol en ik kan zo wel doorgaan. Eigenlijk heb ik dan geen zelfvertrouwen nodig, als ik niets doe hoef ik ook niets te hebben. Pessimistisch, heel pessimistisch. Ik voel me rot dat ik tegen een ander zeg dat hij (of zij) fantastisch is en mezelf belabberd voel.
Het liefst wil ik me verstoppen onder mijn dekens en me verschuilen in het zelfvertrouwen van een protagonist. Maar dat kan niet, ik moet op mijn eigen houtje de wereld tegemoet treden en op de een of andere manier trots voelen dat ik besta, terwijl ik geen enkele reden heb waarom ik dat zou moeten zijn.

Reacties (4)

  • PrimalFire

    Lieverd, zie het maar zo, je hebt geluk dat je geweldige ouders en zussen hebt. Er zijn jongeren die het veel en veel zwaarder hebben. Weet trots met wat je hebt en krijgt, je bent maar een keer jong, geniet er lekker van en laat de gedachten van het; geen zelfvertouwen hebben; lekker in je achterhoofd en maak plezier. De grote vakantie komt er nu aan en dat is de tijd dat je even lekker kan luieren in ze warme zon, zelfvertrouwen komt vanzelf. Alles op zijn tijd.
    x

    1 decennium geleden
  • Fennec

    Je bent niks voor niks columnschrijfster geworden, daar moet je echt wel specialiteiten voor hebben;
    een eigen menig, het goed weten neer te zetten, de nodige taalkennis, dat in elk geval.
    Daarnaast zul je wel goed met mensen weten om te gaan als je nooit last hebt gehad van pesterijen, aardige zussen hebt en ouders, ik bots zelf nog altijd met mijn jongste zusje. En als je mensen zelfvertrouwen kunt geven, kijk dàt is nog eens een geweldige gave:)

    1 decennium geleden
  • Hingucker

    Als je geen pluspunten over jezelf kan opsommen, moet je dat eens vragen aan je vriendinnen en je familie. Vraag aan hen wat je pluspunten zijn. Denk er dan eens over na wat ze zeggen.
    Misschien helpt dat. (:

    1 decennium geleden
  • XtraordinarY

    Ik weet niet of het helpt, maar schrijven kan je in elk geval goed:)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen