Toekomstplannen
Om het antwoord dat ik geef als mensen mij vragen wat ik later wil gaan doen, lijken de mensen die die vraag stellen zich vaak meer zorgen te maken dan dat ik zelf doe. En ja, soms is dat best frustrerend. Want is het nu echt zo'n ramp dat ik nog niet weet wat ik wil, of maken de 'grote' mensen daar een ietwat groter issue van dan dat het nu eigenlijk is. Volgens hen zou ik nu toch echt al wel moeten weten wat ik nu eigenlijk wil met de studie die ik naar alle waarschijnlijkheid ga doen en zou ik me toch echt wat meer moeten focussen op wat ik er ook echt mee kan.
Wanneer er gevraagd wordt wat je nu eigenlijk met je leven wil, lijkt dat voor velen geen enkel probleem te zijn. Duizenden plannen, voornemens en ideeën over hun toekomst lijken er zo gemakkelijk uit te rollen. Alsof hen net zoiets simpels is gevraagd als 'is ijs koud?'.
Maar voor anderen, waaronder ik mijzelf reken, is dat helemaal niet zo gemakkelijk. Het maakt mij zelfs behoorlijk zenuwachtig. Is het namelijk de bedoeling dat je rond je zeventiende je hele leven al hebt uitgestippeld? Dat lijkt me vrijwel onmogelijk, maar toch heb ik regelmatig het gevoel alsof dat toch wel van mij en vele van mijn leeftijdsgenoten verwacht wordt.
Toen ik klein was, had ik altijd de droom dierenarts te worden. Later kwam ik er echter achter dat ik helemaal niet goed tegen bloed kan en bleek ik natuurkunde, scheikunde en biologie zo snel mogelijk te willen laten vallen.
In de jaren die volgden, kwamen er af en toe nog wel wat ondoordachte ideeën in me op, maar niets dat langer standhield dan een aantal maanden.
En nu ben ik achttien, sta ik vlak voor de belangrijke keuze omtrent studie, en heb ik eigenlijk geen enkel idee van wat ik na het studeren wil gaan doen.
Na bepaalde gebeurtenissen in mijn leven heb ik wel geleerd dat het leven niet altijd loopt zoals jij het wilt of altijd hebt gedacht dat het zou lopen. Je kunt mensen onverwacht verliezen, je kunt erachter komen dat je toch wel iets ingewikkelder in elkaar zit dan dat je hoopte en bepaalde dingen je niet altijd even gemakkelijk af zullen gaan.
Niet alles loopt vanzelfsprekend precies zoals jij het zelf in gedachten had, maar dat betekent niet dat het daardoor alleen maar rot en ellendig uit kan pakken. Juist wanneer dingen anders lopen dan gepland, is de kans groot dat je sterker in je schoenen komt te staan, andere inzichten krijgt en je je kunt onderscheiden van anderen.
Persoonlijk vind ik de toekomst maar iets vaags en onpersoonlijks, want zoveel kun je op dit moment eigenlijk niet zeggen over wat er over een aantal jaar in de wereld zal spelen. We kunnen zelfs geen uitspraak doen over wat ons morgen te wachten staat. Nee, de toekomst wordt naar mijn idee lichtelijk overschat en daarmee wil ik niet zeggen dat we er helemaal geen rekening mee moeten houden. Natuurlijk kan je er op los plannen en dromen, het zou alleen fijn zijn als het niet meer zo erg als een must werd gezien.
Reacties (2)
Relatable, en welke plannen je ook maakt, je weet inderdaad niet wat er gaat gebeuren.
6 jaar geledenJuppp, ik wist op het moment dat ik een studie moest gaan kiezen ook vrij weinig van wat ik wilde. En nog steeds ben ik geen gigantische toekomst planner.
6 jaar geledenAls ik op een kleinere vraag als ‘waar wil je gaan wonen na je opleiding?’ antwoord dat ik het wel zie, word ik al erg raar aangekeken.