#metoo

Aan de actieve Twitter-users zal deze hashtag niet voorbij zijn gegaan: me too. Voor de users die de korte "hype" gemist hebben, betekenen deze woorden niet heel veel, maar bij velen zullen deze woorden na het lezen van deze column door het hoofd blijven spoken.
      Deze twee simpele woorden leidden op Twitter tot een oproep om samen seksuele intimidatie tegen te gaan. Twitter werd overspoeld door de verhalen van sterke vrouwen die seksuele intimidatie of misbruik hebben meegemaakt na het Hollywood Harvey Weinstein incident. Gwyneth Paltrow, Angelina Jolie, Cara Delavigne en vele andere Hollywood-actrices maakten hun verhaal bekend over hoe zij jaren door deze man seksueel geïntimideerd werden en brachten het taboe daarmee onder de aandacht en bespreekbaar.
      Eén op de zes vrouwen is slachtoffers van ongewenste intimiteit en van de 1000 aangiften die worden gedaan, gaan 996 daders zonder consequenties vrijuit. Een gevoelig onderwerp voor velen. Er wordt vaak niet over gesproken en men wordt soms niet eens geloofd. Er moet altijd bewijs zijn. Maar wat is bewijs als je iemand alleen je woord kunt geven.

      Wat ik nog steeds niet begrijp, is waarom sommige mannen (en vrouwen, laten we ook daarover duidelijk zijn) nog steeds de betekenis van 'nee' niet begrijpen. Het is een van de eerste woorden die je leert, samen met 'mama' en 'papa'. Het is niet zo dat het hebben van rondingen meteen betekent dat alle handen welkom zijn. Lippen zijn er niet alleen om gekust te worden en billen niet om naar gegrepen te worden. Waarom is dat na al die jaren nog niet duidelijk?
      Laat ik hierover duidelijk zijn: ik scheer NIET alle mannen over één kam en vind NIET dat alle mannen op hol geslagen roofdieren zijn. Want dat zijn ze niet. Het zijn de rotte appels die de boomgaard verpesten. En net zoals bij mannen, heb je die ook bij vrouwen. Helaas worden mannen nog minder serieus genomen dan vrouwen.

      Ik zal geen #metoo zeggen. Want ik ben een van die vrouwen die het geluk heeft gehad de juiste mensen tegen te zijn gekomen, maar voor velen geldt dat niet. En in het licht van deze Twitter-oproep gaat mijn steun uit naar die vrouwen die dat geluk niet hebben gehad.
      Ik wil me niet kwetsbaar voelen als ik s' nachts iemand tegenkom op straat. Ik wil niet gelijk het ergste denken als iemand me dan roept, terwijl die persoon misschien alleen de weg wil vragen. Maar dat doe ik wel, omdat die angst te groot is gemaakt door verhalen op social media, verhalen van anderen en misschien alleen maar door hersenspinsels en overtrokken angst. Het is niet eerlijk tegenover anderen en niet eerlijk tegenover mijzelf. En toch gebeurt het, omdat die verhalen die ik lees elk moment waarheid kunnen worden als ik de verkeerde persoon tegenover me heb. Of het nu gaat om het gevoel van veiligheid op straat, 's nachts in de stad of in je eigen huis, intimidatie hoort daar niet thuis. Dat hoort nergens thuis. Er hoeft geen angst te zijn als men de handen van iemands lichaam houd mits er toestemming is geven. Nee is krachtig en mensen moeten een 'nee' leren accepteren, van wie dat ook mag komen. Jouw lichaam behoort alleen jou toe en alleen jij beslist wanneer 'ja' echt 'ja' betekent.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen