Pedofilie

Ik weet dat dit een onderwerp is waar eigenlijk iedereen hetzelfde over denkt. Toch wil ik je vragen om de vooroordelen die je nu al hebt, nog heel even aan de kant te schuiven. En van te voren wil ik benadrukken dat dit op geen enkele manier een verdediging is voor het misbruiken van kinderen, absoluut niet. Ik keur zoiets niet goed, noch verdedig ik het, noch vind ik het normaal.

Een jaar geleden kwam ik een video tegen van een man die vertelde een pedofiel te zijn. Hij voelt zich aangetrokken tot meisjes van 4 tot 21 jaar, en dat besefte hij toen hij 13 jaar was. Hij heeft nooit een kind aangeraakt en dat zal hij ook nooit doen, vertelde hij. Hij kijkt niet naar kinderporno, hij denkt niet op die manier aan kinderen. De man in de video gaf aan dat hij in de buurt van de kinderen van zijn vrienden mag komen, die volledig op de hoogte zijn van zijn pedofilie. Zelf zegt hij hierover dat die kinderen waarschijnlijk veiliger bij hem zijn, dan bij ieder andere wildvreemde.
Zelf was ik redelijk onder de indruk van de video, omdat dit een kant is waar ik nooit eerder aan had gedacht, maar in de comments zag ik dat de man eigenlijk bijna alleen maar op onbegrip stuitte. Nu waren er veel dingen die niet bepaald in zijn voordeel werkte: de man was kalend, had overgewicht en een "grijp arm" omdat zijn arm niet wilde groeien. Met andere woorden: je kijkt precies naar de man waar je moeder je voor waarschuwde nooit met hem mee te gaan als hij je een snoepje aanbood. En toch was ik zelf bereid om dat even aan de kant te schuiven.

Iets wat ik veel las in de reacties op de video, is dat de man ziek is. Dat ben ik met iedereen eens. Je aangetrokken voelen tot een kind is niet normaal, hoewel ik ook moet erkennen dat veel pedofielen hier ook niet voor kiezen. Veel pedofielen zijn namelijk geen kindermisbruikers en veel misbruikers geen pedofiel.
Maar veel pedofielen weten dat ze iets voelen wat fout is en wat absoluut niet kan. Ze weten dat ze een "monster" zijn, zoals ze dit zelf ook aangeven. Daar proberen ze tegen te vechten maar waar kunnen ze nu eigenlijk terecht voor hulp? Nergens toch?
Wat ik ook las, is dat we moeten stoppen met het normaliseren van pedofilie. Denk niet dat ik dat probeer te doen door dit te schrijven. Maar ik denk wel dat er hulp moet komen voor dit soort mensen.

Om het even samen te vatten: ik vind werkelijk dat er iets mis is in het hoofd van deze mensen, maar ook dat we moeten erkennen dat ze hulp nodig hebben. Ik weet niet hoe of wat, maar misschien kunnen we beginnen met luisteren. Alleen maar dat. Niet naar hen die willens en wetens een kind misbruiken, maar hen die zichzelf intens haten om hoe ze zijn. Ik denk dat ik zo iemand liever vijf minuten van mijn tijd geef, dan dat er ooit eentje denkt: 'Ze denken toch al dat ik kinderen misbruik, dus wat maakt het uit of ik er probeer tegen te vechten?'

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen