Red de boeken!

Toen ik drie jaar was, kreeg ik van mijn opa een cadeau van onschatbare waarde: hij leerde me lezen en schrijven. Zijn hele leven had hij in het onderwijs gezeten en toen hij, als directeur van een basisschool, zag dat zijn eerste kleindochter boeken interessant vond, ging hij aan de slag. Gewapend met een enorme zak chocolade eitjes -het was net Pasen- en simpele boekjes, leerde ik het abc in ruil voor een chocolade eitje per keer. Toen ik in groep 1 kwam, kon ik al redelijk vlot lezen voor iemand van mijn leeftijd. In groep 3 bemoeide de juf zich nauwelijks met me tijdens de lees- en schrijflessen en in groep 4 hoefde ik helemaal niet meer mee te doen en mocht ik boeken lezen die voor de hogere klassen waren. Behalve het feit dat ik door mijn opa een enorme voorsprong had op school, had hij me iets geleerd wat veel belangrijker was: een liefde voor boeken, taal en een hoop fantasie.

Elke keer als ik een bibliotheek binnen loop, voelt het een beetje als thuiskomen. Vanaf de planken schreeuwen honderden boeken me toe of ik ze astublieft mee wil nemen om gelezen te worden. Elk boek heeft een nieuw verhaal, een nieuwe wereld waar ik me maar al te graag instort en het niet erg vind om er hopeloos in te verdwalen. Het doet mijn innerlijke boekenwurm dan ook veel pijn om uitspraken te horen als:
'Het boek? Ik kijk de film wel.'
'Ja, soms lees ik wel eens de Donald Duck maar meer ook niet.'
'Lezen is saai. Er staan niet eens plaatjes bij het verhaal.'

Ik snap dat lezen niet voor iedereen is. We houden tenslotte ook niet allemaal van voetbal of wiskunde, verschil mag er zijn. Maar het imago dat lezen heeft, staat me wel vreselijk tegen. Wie heeft er ooit bedacht dat alleen nerds in de boeken duiken? Dat een film boven het boek gaat, terwijl er zonder het boek geen film zou zijn? Ik weet ook niet waar de fout ligt. Misschien zijn het de ouders van tegenwoordig, die hun kind liever een iPad geven dan ze mee te nemen naar de bibliotheek. Misschien is het school, met verplichte boekenlijsten waardoor je nooit de keuze hebt om je eigen ding te doen. Net zoals mijn interesse voor gym al snel afzwakte nadat ik elk les verplicht moest trefballen (en elke les als een paniekerige struisvogel rondrende om een bal te ontwijken) kan ik me er iets bij voorstellen als je verplicht wordt een boek te lezen, waar je niets aan hebt. Of misschien komt het wel door de tv series, waarin nerds nog altijd worden aangetoond met enorme brillen en stapels boeken, en zo hopeloos uit de toon vallen bij de "coole" kinderen.

Zoals ik al zei: we mogen allemaal ons eigen ding doen. Als jij niet van lezen houdt, is dat helemaal prima. Maar geef je kinderen later wel de kans om er bekend mee te raken. Respecteer de plaatselijke boekenwurmen en hun voorkeur voor eindeloze verhalen.
Ten slotte: als jij de film in de bioscoop gaat bekijken, hebben wij het verhaal al gelezen. En niemand houdt van spoilers, of wel?

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen