Passengers
Op de valreep van 2016 ben ik met mijn vriend naar de bioscoop geweest. We gingen naar de film Passengers, een aanrader. Meer dan 5000 mensen zitten op een ruimtevlucht naar een nieuwe planeet waar je opnieuw kan beginnen gezien de aarde op geen bal meer trekt. Deze reis duurt echter meer dan een eeuw. Daarom worden mensen een in een cocon gestoken waardoor ze een soort van ‘dood’ zijn. Wanneer ze aankomen, krijgen ze een injectie dat hen terug tot leven brengt. Dus de hele reis slapen al deze mensen.
Vanaf hier een spoileralert voor 1 alinea.
Echter, door een defect wordt iemand 90 jaar te vroeg wakker. Maar er is geen mogelijkheid om terug te gaan slapen gezien het systeem feilloos hoort te zijn. Van het een komt het ander en opeens moeten de 2 hoofdpersonen het schip redden omdat het er naar uit ziet dat het ene defect een cascade van andere defecten heeft veroorzaakt. Zonder hen zal heel het slapend schip sterven. Dus samenwerking is vereist.
Tot zover het mogelijk spoileralert.
Na de film vroeg mijn vriend me iets, dat ik niet meer in exacte woorden terug kan zeggen, maar het kwam hierop neer: “Als wij 2 op zo’n schip zouden zitten en enkel onze 2 cocons gaan open. We gaan het ‘beloofde land’ nooit zien want tegen dan zijn we al gestorven van ouderdom. Zou je mij dan kunnen uithouden?” Mijn vriend is niet zo filosofisch ingesteld, dus eigenlijk zei hij meer grappend “zou jij samen met mij op zo’n schip kunnen zitten?”. Maar ik maak er dus een meer filosofische vraag van.
Wat mijn antwoord zou zijn? Dat valt niet te voorzien. Ik ben iemand die roeit met de riemen die ze heeft. Ik kan heel creatief met van alles om, dus ik zou me kunnen redden met hem alleen. Fysiek zou het allemaal perfect gaan. Maar mentaal? Ik zou sterven volgens mij. “Hoe was je dagje vandaag schat?” “Oh, ik heb de plantjes water gegeven en wat rondgehangen in de cafetaria” “Wat leuk, ik heb vandaag wat naar buiten zitten staren naar een groot zwart gat”. Iedere dag opnieuw…
Ik zou echt gek worden volgens mij. Er zou te weinig variëteit zijn voor mij. Ofja, dat zou ik toch denken. Maar gezien ik een MacGyver ben op fysiek vlak, kan ik die kwaliteit misschien ook omzetten op mentaal vlak. Ik zou enorm veel boeken kunnen schrijven, al mijn fantasie kwijt kunnen, alle series ooit gemaakt bekijken,… Wie weet vind ik daar wel een troost.
Maar hoe meer ik erover nadenk, hoe onzekerder ik word over mijn antwoord. En uiteindelijk gaat het er toch op neer komen dat zolang ik met mijn vriend ben, ik het zou zien zitten. Dan zijn we maar de laatste 2 wakkere personen, die nooit de nieuwe planeet zullen ontdekken. Dan maken we er nu maar het beste van. ^^
Wat zou jij doen? Zou jij je hele leven lang nog maar met 1 persoon kunnen leven?
Reacties (5)
Ligt er aan wie, inderdaad.
7 jaar geledenMaar ik weet niet of ik het zelf überhaupt kan uithouden. Zolang, niks te doen, met een persoon.
Ik denk dat het een hel gaat worden.
Maar ja ligt er ook aan met wie ik daar ben.
Ik denk niet dat ik het zou kunnen, tenzij je echt hopeloos verliefd bent ofzo, maar zelfs dan denk ik dat ik ook andere mensen om me heen wil kunnen hebben. De film is echt heel leuk!
7 jaar geledenIk denk dat ik het wel zou kunnen, met de juiste persoon en zolang er inderdaad nog wel tijd voor mezelf is, al zijn het maar korte momentjes (:
7 jaar geledenik denk niet dat ik het zou kunnen. net als jij heb ik nood aan wat variatie in mijn leven en daarbovenop ben ik ook gesteld op mijn 'me-time'. uit eigen ervaring heb ik gemerkt dat als je met twee alleen ergens bent, je niet veel van die tijd hebt. ik zou dus helemaal gek worden in zo'n situatie, denk ik;
7 jaar geledenligt eraan welk persoon
7 jaar geleden