Junks

Ook vandaag zag ik hem weer liggen, die ene zeer magere, duidelijk verslaafde zwerver op zijn vaste bankje in het Stadspark. Hij slaapt doorgaans onder een berg kranten, zijn weinige bezittingen vormen zijn kussen. Keer op keer vraag ik mij af waarom iemand zo zou willen leven. Is het leven buiten het Stadspark met vrienden, familie en structuur niet veel beter, of in ieder geval aangenamer? Ik vrees dat deze voordelen de zwerver geen ruk kunnen schelen. Hij is verslaafd en heeft niets nodig naast zijn cocaïne, heroïne of wiet.
Deze zwerver zette mij aan het denken. Ik kwam er achter dat ik in mijn vriendenkring veel junks had. Al deze mensen zijn niet afhankelijk van verdovende, illegale middelen, maar toch: ze zijn verslaafd. Eten is de grootste dooddoener, gevolgd door adrenaline. Ik vind deze ontdekking schokkend en maak mij zorgen. Waarom hebben deze mensen dingen nodig om aan vast te klampen een waarom komen zij er niet vanaf, hoe hard zij ook proberen.
De echte wereld is te eng voor deze mensen. Ze kunnen de realiteit niet aan een zoeken zaken om eraan te ontsnappen. (Drugs zijn binnen onze streng Christelijke gemeenschap geen optie).
Eten lijkt voor de hand te liggen. Het is altijd voorradig en makkelijk te verkrijgen. Mensen kijken je niet raar aan als je eet en keuren het niet af; iets wat wel gebeurt bij drugs. Eten geeft troost, vult de leegt in je en zal je nooit bedriegen. (Dit zijn niet mijn woorden, dit heb ik overgenomen van de troost-eter uit mijn vriendengroep). Maar het totaal tegenovergestelde werkte ook om leegte te vullen. Honger is immers permanent aanwezig. Het knaagt aan je lichaam en laat het niet meer los. De honger houdt je staande krijgt je door de dag. Bovendien: niet eten is niet vreemd in een door magerheid geobsedeerde maatschappij. Je krijgt hetzelfde effect als bij troosteten, zonder de extra kilo's. (De woorden van de honger-zoeker uit de groep).
De adrenaline wordt anders gevormd en is minder 'geaccepteerd'. Het gebeurt 's nachts in bed, onder de bescherming van dekens, knuffels en het licht van een mobiele telefoon. Snijden. Dit geeft zo'n kick dat een verslaafde er weer een tijdje tegen kan. (Tot de volgende lange pauze op school.)
Dit geldt uiteraard niet voor iedereen en is niet wetenschappelijk verantwoord!
Na dit getypt te hebben vraag ik mij af waarom de wereld zo slecht is dat mensen eraan willen ontsnappen. Misschien zijn de middelen niet het probleem bij een verslaving. Misschien ligt het wel aan de verstikkende buitenwereld. Misschien kan men in plaats van de middelen verbieden de echte oorzaak eens gaan aanpakken: de wereld en de utopie die gevormd wordt door de media. Succes overheid!

(De mensen uit dit stuk, de zwerver uitgezonderd, zijn in therapie. Met 2 van de 3 gaat het goed. Ze zijn op de goede weg en ze krijgen weer wat grip op de wereld om hen heen. Helaas gaat het met de derde slecht. Ze volgt de therapie nog, maar weet niet zeker of ze dit wel wil. Dit is aan haar, maar ik hoop met heel mijn hart dat ze gaat vechten voor haar leven.)

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen