Slapende kind in de armen van de bedelaarster

Afgelopen week scrolde ik wat rond op Facebook en stuitte ik op een link die was gedeeld door één van mijn vrienden. Er stond verder geen tekst boven vermeld en dat tezamen met de titel van het gedeelde bericht, wekte mijn interesse op. Het artikel, een column geschreven door een anoniem, ging over de vraag waarom het kind in de armen van de bedelaars altijd slaapt, misschien heb je het zelf al eens voorbij zien komen. Ik begon te lezen en naarmate ik dichter naar de onderkant van de pagina scrolde, merkte ik toch dat mijn hart even op adem moest komen. Het antwoord op de vraag, had ik liever niet geweten. De persoon die het column had geschreven, vertelde over zijn ervaring in Roemenië. Hij schreef dat hij gedurende een maand lang, dezelfde bedelaarster had zien zitten bij een metrostation, met een slapend kind in haar armen. Het kind sliep altijd. Het maakte niet uit wanneer hij langsliep. Hij gaf de bedelaarster nooit geld, want hij was op de hoogte van de criminele organisaties die valse bedelaars gebruiken om geld te innen. Maar na even nagedacht te hebben over de waarheid; hoelang slaapt een kind van twee of drie nou eigenlijk? Vrij weinig is het antwoord, dus waarom sliep dit kind dag in dag uit en leek het nooit wakker te zijn? Nadat hij die vraag had gesteld aan een bekende, sloeg de schokkende waarheid hem in het gezicht; de kinderen zitten op de heroïne en de wodka. Toen ik dat last, moest ik mijn ogen even opslaan en uiteindelijk toch even checken of ik het goed had gelezen. Maar ik las het niet verkeerd. De kinderen worden van arme families of alcoholisten “gehuurd”, of gewoon gestolen. Om de baby kalm te houden in de schoot van de bedelaars, worden ze vol heroïne of wodka gepompt. Zo huilt het niet. Uiteraard zijn hun kleine lichaampjes daar niet tegen bestand en sterven de kinderen vaak op zo'n "werkdag". Vervolgens zit de bedelaarster de hele dag uit, met een dood kind op haar schoot. En dan gooien de meelevende voorbijgangers geld en denken ze dat ze “moreel” zijn. Dat ze een “alleenstaande moeder” hebben geholpen. Afschuwelijk om over na te denken en het liefst had ik dat ook niet gedaan. Maar ik vond het verhaal belangrijk. Goedheid kan zo misleid worden. Wij denken de minder welvarende te helpen, terwijl wij eigenlijk op deze manier de industrie die er achter zit steunen. Het is een walgelijke waarheid, maar wel iets waarvan de mensheid op de hoogte moet zijn. Hoe erg je hand ook mag branden en je je hart kan voelen breken, toon de “moeder” geen medeleven. Kijk naar het kind in haar armen en zie de horror in zijn slapende ogen.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen