Liefde op het eerste gezicht een mythe?

'Romeo, O, Romeo, waar zijt gij, O, Romeo.' Dat riedeltje kennen we natuurlijk allemaal en we weten ook allemaal hoe dit eindigde. Net als Doornroosje, Sneeuwwitje en vele andere Dinsey prinsessen hebben Romeo en Juliet iets gekend dat tegenwoordig erg schaars is; liefde op het eerste gezicht. Bestaat dit eigenlijk nog wel? Die vraag heeft lang door mijn hoofd gespookt, zeker nu de Post-zomervakantie-fase is aangebroken en zoals verwacht er weer een boel relaties op de klippen zijn gelopen. Zeker drie van de vier vriendinnen waarvan hun relatie was beëindigd, had ik in een trouwjurk voor het altaar zien staan met die bepaalde vriend. En één daarvan beweerde zelf dat het liefde op het eerste gezicht was geweest. Helaas lijkt dat tegenwoordig toch lastiger te voorspellen dan vroeger in de tijd van ridders en jonkvrouwen. Als je aan de huidige tiener vraagt of zij in liefde op het eerste gezicht geloven, dan schudden ze vrijwel allemaal hun hoofd. Alleen de hopeloze romanticus zal nog instemmen en vervolgens je oren vullen met prachtige verhalen en fantasieën.
In zoveel boeken lees je verhalen over ridders die prinsessen wakker kussen of ze uit de klauwen van een draak redden, waarna ze te paard richting de horizon rijden en lang en gelukkig leven. Als het zo makkelijk was geweest, sluit mij dan maar op in een toren. Tegenwoordig gaat er toch wat meer aan vooraf en misschien is dat maar beter ook. Wie weet was prins Charming van Sneeuwwitje wel een enorme gokverslaafde en was ze daar gemakkelijk achtergekomen als ze hem eerst gewoon had uitgenodigd voor een picknick. Dan was de liefde op het eerste gezicht toch wat minder spectaculair geweest.
Maar sprookjes zijn anders dan de werkelijkheid. Om het nu heel persoonlijk te maken, mijn ouders hebben het gekend. In een ver verleden wist mijn vader niet hoe hij tapijt aan moest leggen in zijn studentenkamer, maar toen een vriendin hem voorstelden aan mijn moeder, wilde zij hem graag een handje helpen. Als door de bliksem geraakt werden zijn ogen geopend naar een nieuwe toekomst, één waarvan mijn moeder deel uitmaakte. Het was niet veel later dat zij begonnen te daten en vijf jaar later kwam ik om de hoek zetten. In dit geval zou je je kunnen voorstellen dat ik toch sneller in liefde op het eerste gezicht geloof dan de meeste volwassen. Misschien behoor ik dan ook in de categorie 'hopeloze romanticus'. Om eerlijk te zijn heb ik het nog nooit met mijn eigen ogen meegemaakt, bij mezelf noch bij een ander. Maar verbeelding dat het heeft bestaan en wellicht nog steeds bestaat geeft mij toch wat hoop. En hoewel je in deze tijd sneller op een rover stuit dan een ridder, geloof ik dat er toch wel wat "gentlemen" rondlopen. Misschien moeten de hedendaagse vrouwen eerst verdwaald raken in een diep bos voordat ze op hun prins stuitten. En ik denk dat geduld hier een sleutel is, en misschien een beetje geluk en hoop.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen