Yalfest, more like 'hell neh fest'!

24 april 2016 vond er een literaire festival plaats in Utrecht. Als boekliefhebber kon ik deze natuurlijk niet missen. Hieronder mijn gepeperde mening over het evenement.

Ik had ontzettend uitgekeken naar dit evenement. Het kon me zelf niet schelen dat ik vroeg uit de veren moest en een 3.5 - 4 uur lange rit te gemoed ging. Het was namelijk een festival rondom literatuur, waar kon je nog meer van dromen? Maar bij aankomst ging het al goed mis in mijn opinie. Het was er ontzettend koud en behoorlijk krap voor het aantal volk dat er aanwezig was. Aan de rij te zien die al aanwezig was toen ik toekwam, kan ik mijzelf wel bij de middelste groep rekenen en ik had ontzettend veel moeite om een plaatsje te bemachtigen op de stoelen, ik wil niet weten wat de mensen achter mij moesten doen om het zich comfortabel te maken. Helemaal op het einde vond ik gelukkig nog een lege stoel, maar erg comfortabel was deze niet. De rij achter me zat helemaal in mijn rug gedrukt en ik kon met moeite mijn benen kwijt (en geloof me, ik heb geen lange benen). Achteraf gezien had ik mij beter ergens langs de kant staand gepositioneerd, want ik heb letterlijk alles gemist van het hele interview. Ik heb geen idee wie welke vragen beantwoorde, want je zag helemaal niks. Stom was dan ook nog eens dat boven op schermen het hele interview werd uitgezonden en ze beneden nog niet eens de moeite namen om de beamer te benuttigen.

Het interview was dan nog eens bar slacht, want het YA-team vroeg allemaal spoiler gerelateerde vragen over de boeken die bij ons nog moesten uitkomen. Helemaal niet leuk voor de lezers dus. En als fan had je ook niet echt iets aan de vragenronde, want van het anderhalf, kregen wij maar 5 minuten de tijd om een vraag te stellen. En deze mocht dan nog niet eens gericht zijn aan alle auteurs, want dat nam toch echt wel te veel tijd in beslag. Ronduit zielig. Naast verveling rondom (want luisteren naar klank zonder beeld is niet echt spannend) stonk het nog eens enorm in de ruimte alsof er de avond voordien een bierfest werd gehouden op dezelfde plaats.

Nou goed, ik liet me humeur hierdoor niet verpesten, want er volgende tenslotte nog een workshop en een ontmoeting met de auteurs. Maar eerst: eten!
Een droge boterham met een muf schelletje ham en een sandwich met een sneetje kaas die dezelfde geur had als de ham en waarschijnlijk al van de dag voordien in de frigo lag. Niet bepaald de meeste appetijtelijke maaltijd. De melk was werkelijk het hoogtepunt voor mij (al kan dat niet voor iedereen gezegd worden, want ik hoorde van iemand dat veel Nederlanders allergisch zijn aan melk. Niet echt doordacht van het team dus).

Ik had mij ingeschreven voor de workshop schrijven, omdat ik echt een noob ben in het doorzetten van een verhaal neerpennen en ik dus de basics van het vak zeker wou leren. Hahaha, grappig. Niet dus! De dame die de workshop gaf, was zeer vriendelijk en ze vertelde het heel goed, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik niks heb bijgeleerd. Ik had gehoopt om bepaalde tip and tricks bij te leren, maar ik had eerder het gevoel dat ik bevestiging kreeg op de feiten die ik zelf al kende. Jammer, want ik had er hoge verwachtingen van.

Na de workshop werd er een kleine pauze ingelast voordat we de auteurs gingen ontmoeten. Het YA-team had enkele boekenleggers en poster neergelegd om gratis mee te nemen, maar die standjes waren al geplunderd door de mensen die eerst de auteurs hadden ontmoet en daarna pas een workshop konden volgen. Helemaal niet leuk voor degene die dus met de workshop bezig waren, want had ik had eerlijk gezegd ook graag een boeklegger van De Selectiereeks gehad en eentje van Hof van Doorns en Rozen, zeker omdat ze in België niet in de winkels hebben liggen. Ik ben van het idee dat iedereen er van moet kunnen profiteren en niet enkel de eerste in de rij of degene die er het meest kunnen meenemen. Verdeel dus je verzameling in twee groepen of leg ze er helemaal niet.

De ontmoeting met de auteurs was ook al een grote flop. Het was alsof we als vee naar een slachthuis werden gevoerd. Snel je rugzak afgeven, je op een zetel zetten, foto nemen, en rugzak terug aannemen. Je kon niet eens kiezen naast wie je zat, want alle auteurs zaten vast gebrand op hun plekje. Een dankjewel kon er ook met moeite af, want dan hield je de groep op. En nadat iedereen op de foto was geweest, was er nog 45 minuten over voordat het evenement uitliep en toen mochten we alsnog niet met de auteurs praten. Nee, het team nam nog enkele klikjes, praatte er nog 5 minuten mee en vervolgens werden ze terug in een gokje geduwd. Sorry hoor, maar voor 40 EUR had ik toch wel wat meer verwacht dan een familiefoto uit de jaren dertig (en die werd daar nog niet eens geprint!). Het is zelf zo erg dat ik mijn schaam in de plaats van de organisatie. Ze hadden evengoed 7 wassen beelden kunnen plaatsen waarbij wij een foto konden nemen. De mensen zijn speciaal tot hier gekomen voor ons, de fans, en je mag er niet eens mee communiceren. Wanneer ik naar de boekenbeurs ga, betaal ik maximaal 8 EUR en heb ik een ontzettend leuke namiddag met auteurs er op en er aan. Een handtekening in al mijn boeken, een gezellige gepersonaliseerde foto, een gesprek dat varieert in tijd afhankelijk van de drukte. En dan betaal je hier 40 EUR en krijg je zo goed als niks. Ik voel me echt belazerd en bestolen, want na een week hebben we nog steeds onze foto niet ontvangen.

Met de crew valt dan ook totaal niet te praten, want elk puntje van kritiek wuiven zijn weg. Ik kan me heel goed inbeelden dat zij een geslaagde namiddag vonden, want wanneer ik achteraf hun eigen sociale media bekeek, hadden zij alles wat wij die dag ook hadden moeten hebben. Sorry maar mij zie je daar nooit meer terug. Sorry Yalfest, maar dit was een no go voor mij. Een beginnend evenement bevat altijd kinderziektes, maar hier ging meer mis dan enkel een kinderziekte.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen