Automatische piloot

Soms is het toch vreemd hoe je geen controle hebt over je lichaam. Je gaat gewoon door, als in automatische piloot. Ik gok dat iedereen wel zo’n automatische piloot aan een moment of periode in je leven kan linken. Misschien waren het wel je recentste examens waardoor je focus enkel op slagen lag en je de weken doorkwam met maar drie werkwoorden: eat, study, sleep. Of misschien heb je iets totaal anders meegemaakt waardoor je achteraf denkt: hoe ben ik ooit hier geraakt?

Ik las een van deze dagen een verhaal van een moeder. Hoe je moederinstinct het opeens kan overnemen en je op automatische piloot zet. Misschien onbewust, misschien omdat je geen andere keuze hebt om verder te geraken in het leven. Net door dat moederinstinct dat je gedachten tot nul kan draaien, kan een moeder alles geven voor haar kinderen. Ik vind dat concept zeer fascinerend.

Momenteel merk ik dat ik op automatische piloot sta. Ik moet zeggen, had ik dit niet gehad, dan zou ik al lang met een burn-out of weet ik veel wat gezeten. Ik vind van mezelf dat ik door de jaren heen een redelijk sterke vrouw ben geworden, zowel mentaal als fysiek. Dat ben ik alleen maar geworden door pure zelfreflectie en zelfbewustzijn. Ik ben zeker niet aan het pochen dat ik geweldig ben ofzo, dat zal ik zeker niet beweren, maar ik weet gewoon waar mijn grenzen liggen. Daardoor weet ik ook maar al te goed dat wanneer je te lang op automatische piloot staat, de ontnuchtering des te harder aan komt. Dat kan zowel fysiek als mentaal. Om het te staven met een voorbeeld: wie is er nog nooit ziek geweest na een intensieve periode examenstress? Al is het maar een neusverkoudheid… Hoe handig zo’n automatische focus ook is, je lichaam moet het fysiek bekopen.

Ik weet van mezelf dat ik op dit eigenste moment niet ver sta van een grens te overschrijden. Maar anderzijds heb ik die automatische piloot dubbel en dik nodig om tot eind mei door te komen. Dat maakt een evenwicht daartussen zoeken zeer moeilijk. Hoe blijf je steeds op het einde van je comfortzone zonder over die grens te gaan? Niemand heeft daar een concreet antwoord op want je weet nooit je exacte grens. Je kan het alleen maar inschatten. Al een geluk dat ik best veel zelfbewustzijn heb, maar toch blijft het moeilijk. Ik ga in ieder geval mijn best doen en dat blijft het belangrijkste en die tip wil ik jullie graag meegeven. Als je grenzen gaat opzoeken, blijf dan jezelf en weet dat je niet meer kan doen dan je best. Lukt het niet? Dan heb je mooi geprobeerd en moet je er je lessen uit trekken voor de toekomst. Een andere keer zal het je wel lukken zolang je maar in jezelf gelooft.

Veel succes iedereen!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen