Volwassenheid, de fase waarin een levend wezen volledig is volgroeid of ontwikkeld. Ik hou er van hoe omslachtig een definitie van een woord uit het woordenboek kan zijn. Wanneer ik dit lees, dan denk ik al snel: ‘Ik ben volwassen wanneer ik niet meer groter word dan een meter negenenzestig en een half, ik waarschijnlijk heel mijn leven nog zal zuchten bij de juiste massa op de weegschaal, mijn schoenmaat toch wel heel lang achtendertig zal zijn. En dan natuurlijk nog het iets minder prettige gedeelte: trust no bitch that bleeds every month for a week without dying.’ Als ik dit moet geloven ben ik al volwassen van mijn veertiende.
En ik zou dan ook geen wetenschapper zijn om te weten dat wanneer ik naar deze definitie luister, hij nooit kan kloppen. Mensen groeien iedere dag, want laat de definitie van groeien nu ook net eens het vervangen van dode cellen en het produceren van nieuwe cellen betekenen. Met andere woorden; jij ooit volwassen? Toch niet!

Ik vind het dan ook geweldig wanneer ik een dertienjarig meisje bezig hoor over het feit dat ze veel volwassener is dan haar leeftijdsgenoten. Dan denk ik altijd ‘Hoe kan jij jezelf nu volwassen vinden, wanneer ik mijzelf totaal nog niet als een volwassene zie?’. Misschien moet je dan wel al de volle pot betalen voor een pretpark of een ticketje naar de cinema, maar geef nu eens eerlijk toe. Je hebt nog geen flauw idee hoe het echte leven precies in elkaar zit. Ieder dag opnieuw biedt het leven nieuwe testen die bepalen of je wel of niet met een zaak kan omgaan. Als de overgang naar een nieuwe school je al de kriebels geeft, ben je dan wel klaar voor je eerste echte liefde? En wanneer je deze test hebt doorstaan, komt de eerste keer seks aan de beurt. Perfecte timing? Of wacht je liever toch nog even? En het behalen van deze test staat voor velen gelijk aan volwassenheid.

Eerlijk gezegd, dat gevoel had ik niet bepaald. Want ik had nog zoveel mijlpalen te behalen: hogere studies, mijn eerste huis, moeder worden, noem maar op. Allemaal testen die gingen bepalen hoe volwassen ik echt ging worden. En bij de eerste test faalde ik al meteen. Het moment dat ik er alleen voor stond bij het bepalen van mijn studies. Mijn ouders hadden liever dat ik ging gaan werken terwijl ik zo hard mijn best had gedaan om succesvol een diploma te halen in de Wetenschappen Wiskunde. Mijn leven begon nog maar net en ik kon deze nu nog niet opgeven. Ik ging in de zomermaanden gaan werken om mijn eigen studies te financieren, ik ging mij alleen gaan inschrijven waardoor ik op veel vragen geen antwoord kon bieden omdat ik het gewoon niet wist. Ik begon mijn huur alleen te betalen en ik zag langzaam mijn eigen spaarcenten verdwijnen. Allemaal omdat ik voor mijzelf moest zorgen. Alleen wonen en voor jezelf zorgen, ik kon niet anders dan eindelijk geslaagd te zijn voor de test van volwassenheid.

Raad eens? Toch niet. Want toen wou mijn vader mijn alimentatiegeld ook niet meer betalen en kon ik niet anders dan iemand die nog liever een euro aan een vreemde gaf voor de rechter sleuren. Je eigen vader voor de rechtbank sleuren en dingen regelen met advocaten. Wow nu moest ik toch wel eindelijk volwassen zijn? Hoewel ik het emotioneel niet allemaal aankon, begon ik het bijna wel te geloven. Maar toen werd ik aangereden door een moto. Mocht ik alle financiële zaken regelen en alleen naar de verzekering gaan om documenten te tekenen. Allemaal zaken waar ik totaal geen besef van had en eerlijk gezegd nog steeds geen snar van versta. Toen pas werd het mij eindelijk duidelijk. Volwassen zal iemand nooit zijn, want iedere dag opnieuw bestaat de kans dat je met iets in contact komt waar je geen weet van hebt en geen idee hebt hoe je jezelf er uit moet werken. Ben je oud en volwassen genoeg om je eerste kind perfect op te voeden vanaf de eerste dag? Ben je oud en volwassen genoeg om zonder zorgen en problemen je eerste huis te bouwen? Ben je oud en volwassen genoeg om je ouders te begraven zonder het gevoel te hebben dat je ten einde raad bent? Volgens mij niet.

Volgens mij ben je nooit volledig volwassen. Volwassenheid is een test waar je nooit voor kunt slagen. Je kunt er alleen maar beter in worden en er uit leren, maar je zult het nooit volledig zijn. Want elke dag opnieuw bestaat de kans dat je weer ten einde raad bent en je precies terug in de huid zit van een je kleine ik. Iedere dag opnieuw kan je weer alle besef van de wereld verliezen.

Reacties (3)

  • LoyalLostBoy

    Zelfde als inktzwart hoewel ik ook op neverland woon :')

    8 jaar geleden
  • inktzwart

    Heel mooi dit!

    Stiekem is dit ook waarom ik Peter Pan zo enorm lief.

    8 jaar geleden
  • niniwa1

    Heel mooi dit!

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen