Denkend aan Noorwegen
Hoewel ik erg van Groningen houd en ik me in de stad meer dan thuis voel, kan ik het soms niet laten Oslo erg te missen. De Noorse hoofdstad is ook een plek waar ik lange tijd met ontzettend veel plezier gewoond heb en hoe langer ik weg ben, hoe meer ik haar ga missen. Eerst vond ik het fijn om weer even weg te zijn van de ronduit asociale Noren. Het zijn leuke mensen, maar niet altijd. Kort gezegd: ze zuipen te veel en weigeren je te groeten op straat. Daarbuiten zijn ze erg vriendelijk en zeker als je het met hen over Noorwegen zelf wil hebben, hebben ze vaak alle tijd voor een praatje. (Een Noor heeft ooit een uur tegen mij aangeluld over hun koningshuis, dat was… interessant).
Maar nu, nu ik al bijna anderhalf jaar terug in Nederland ben, ben ik Noorwegen en zelfs de Noren heel erg gaan missen. Oslo was echt mijn stad, een thuis ver weg van huis. Een stad waaraan ik echt alles leuk vond. De musea, de opera, de cafeetjes, het centrum, de universiteit, alles. Ik mis het. Ik vind het jammer dat ik niet meer omgeven word door culturele hoogstanden, maar het zijn denk ik nog wel de kleine dingen die ik het meeste mis.
De heuvels die ik afliep om van mijn huis naar het huis van vrienden of de universiteit te komen. Ik woonde op zo’n beetje het hoogste punt van Oslo, uitkijkende op een nog hogere berg (voor Nederlandse standaarden hoog, hij was ongeveer zeshonderd meter), en min of meer in een bos. Maar mijn weg bood een fantastisch uitzicht op het Oslofjord en eigen de hele stad, die er bij nacht, totaal verlicht, nog beter uitzag. Een uitzicht waar ik graag aan terugdenk en een uitzicht dat ik graag terug wil. Ik kijk nu naar binnen bij een oud stel en wat studenten. Joepie.
Ik mis de metro, die ondanks de sneeuw altijd op tijd reed. Hij bracht me overal. De supermarkt, het centrum, nog verder de natuur in (ja echt). Het idee om nu bijna een half uur in het OV te zitten voor een supermarkt klinkt voor mij nu belachelijk, maar in Oslo was het leuk. Misschien ook wel omdat je vanuit de metro wederom een fantastisch uitzicht had over de stad en omdat ik tijdens mijn talloze reisjes heel wat vrienden heb gemaakt (zelf met een Noor, een klein wonder).
Ik mis eigenlijk alles aan de stad, aan Noorwegen en Scandinavië. In het halve jaar dat ik er gewoond heb, ben ik verliefd geworden en ik zou graag terugverhuizen. Ik wil heel graag terug en meer van de taal leren, de cultuur beter begrijpen en vooral genieten van de prachtige natuur en het weer. Want sneeuw, ik ben inmiddels heel erg veel van sneeuw gaan houden. Hopelijk gaat het me lukken na mijn afstuderen een baan te vinden in het Hoge Noorden en wanneer niet, dan blijf ik voorlopig dagdromen, want dat kan altijd, waar je ook bent.
Reacties (2)
Ik begrijp je gevoel. Ik hou ook van Noorwegen. Als ik vrienden over Noorwegen vertel zijn de reacties altijd; ' oh Noorwegen? Leuk, maar ja ik ga toch echt liever naar Frankrijk op vakantie'. Maar ik begrijp het niet, Noorwegen is zo mooi. De bergen en de bossen, de wilde bosbessen, alle mooie meren, de houten huisjes, de rust die uitgestraald wordt. Ik krijg spontaan weer heimwee, haha. In ieder geval ik hoop dat je er straks weer kunt wonen! Misschien komen we elkaar ooit nog eens tegen in Oslo, want ik heb ook plannen daar te gaan studeren (:
8 jaar geledenIk voel zo met je mee. Ik zou me later heel graag willen vestigen in Berlijn, de enige grote stad die mijn hart heeft gewonnen tot nu toe. Ook al heb ik er niet eens gewoond. Ik ga met je mee hopen dat het je lukt!
8 jaar geleden