Wat als je personages tot leven zouden komen?
Het is niet altijd even gemakkelijk om een onderwerp te vinden voor een column maar het doet wonderen voor je brein als je even het internet rond reist, op zoek naar inspiratie en ideeën. Een zoektocht naar writing prompts bracht me bij deze vraag: als je eender welk fictief personage als vriend zou kunnen hebben, wie zou je dan kiezen? En dat deed me nadenken over iets anders: wat als je personages tot leven zouden komen? Zou je dan vrienden met ze kunnen zijn of niet?
Het is geen eenvoudige vraag. Er is geen eenduidig antwoord op te formuleren. Eerst en vooral hangt het sterk af van de soort personages die je creëert: de moordenaar van je verhaal zou je waarschijnlijk niet tot leven willen zien komen.
Een ander iets is dat het voor mij moeilijk maakt om op deze vraag een eenvoudig antwoord te geven is het feit dat mijn personages altijd iets in zich hebben van mezelf of van mijn vrienden, ze delen dezelfde mening, hebben dezelfde hobby, hebben gelijkaardige eigenschappen of bepaalde karaktertrekken die ook bij mijn vrienden of mezelf terugkomen. Natuurlijk zijn ze niet honderd procent hetzelfde maar er zijn wel gelijkenissen, aan de ene kant is dit een voordeel: je hebt bepaalde zaken gemeenschappelijk wat het gemakkelijker zou kunnen maken een vriendschap op te bouwen met je personage, maar aan de andere kant zou je wel geconfronteerd worden met gemeenschappelijke gebreken.
En dan is er nog het feit dat jij ze gecreëerd hebt: je weet alles over hen, jij hebt ze gekneed tot de persoon die ze zijn. Alles ligt op de tafel. En dat terwijl je in het echte leven zelden iemand honderd procent kent, iedereen heeft zijn geheimen, iedereen heeft zijn eigen levensverhaal en jij kent waarschijnlijk maar een klein stukje van dat levensverhaal. Maar het levensverhaal van je personage is klaar en duidelijk. En dat zou me denk ik tegenhouden om mijn personage tot leven te laten komen. Ik vind het namelijk interessant om mensen stukje voor beetje te leren kennen, om het mysterie dat ze zijn langzaam te ontrafelen in plaats van alles meteen al van ze te weten.
Natuurlijk zou je het ook anders kunnen bekijken: wat als je je personage op straat zou tegenkomen zonder zijn verleden of toekomst te weten. Zou je dan vriendschap kunnen sluiten? Op dat moment gaat het enkel om het karakter en of het zou klikken tussen jou en je personage. En als je het zo bekijkt dan zou ik bij het overgrote deel van mijn personages ja kunnen antwoorden.
Reacties (6)
Dit probeer ik juist altijd te vermijden, omdat ik het anders niet meer objectief kan zien.
Bij mijn personages zal ik vaker nee dan ja zeggen. Ik schrijf namelijk expres personages uit waar ik zelf mee in de klink zou liggen zodat ik kan bedenken hoe anderen op diegene zou reageren.
Mijn meest uitgewerkte personage is dan ook een top crimineel
Leuke column! 8 jaar geleden
Mijn personages zouden me vermoorden
dat weet ik wel zeker
8 jaar geledenZe zouden naar elkaar kijken, en dan mij de schuld geven waarom ze zo zijn gemaakt
Ik kon ze perfect maken, maar dat had ik niet gedaan.
Ik creeerde monsters.... en deze monsters komen achter mij aan.
Het lijkt mij wel leuk om wat personages uit mijn story te ontmoeten, of te zijn ik denk dat ik wel goed met ze overweg zou kunnen, alhoewel dat hoop ik dan want het zijn dan weer niet echt personages met wie ik ruzie zou willen
8 jaar geledenHet lijkt me wel leuk om de personages uit mijn story te ontmoeten. Aan de andere kant, ik kom niet graag hellehonden, furiën of pestkoppen tegen...
8 jaar geledenGoh, ik zou gemengde gevoelens hebben. Het is inderdaad dat sommige karaktertrekken hetzelfde hebt of die van je vrienden of familie maar aan de andere kant...sommige mensen uit mijn stories moorden dus die zou ik niet graag tot leven zien komen.
8 jaar geleden