Ken ik mijzelf wel?

Wie ben ik? Bepaal ik mijn eigen identiteit? En ben ik werkelijk de enige die mijzelf kent?
Identiteit, iedereen kent het woord wel, maar wat betekent het nu precies? Wanneer ik er de Grote Van Dale bij haal, wordt identiteit omschreven als:
1. Gelijkheid: je identiteit bewijzen bewijzen dat je de persoon bent voor wie je je uitgeeft
2. Eigen karakter

Woorden zijn tenslotte maar woorden en elk kind heeft een naam, maar als ik deze definitie van identiteit lees, heb ik geen voldoening. Identiteit zoals het hier omschreven wordt, bestaat niet. Identiteit wordt namelijk niet door jezelf bepaald, maar door de samenleving. En hoe kan je dan nog je eigen identiteit bewijzen als jij die niet zelf aanmaakt? En hoe bepaalt de samenleving dan precies je identiteit? Simpel.
Word je continu positief benaderd, dan ben je na een tijdje vast een arrogant persoon. Benader je dan iemand voortdurend negatief, dan verdwijnt het zelfvertrouwen van deze persoon zeker en vast. En dan heb je nog de ergste graad; negeren. Negeer je een persoon dag in en uit, dan zal deze persoon verdwijnen en vaak is zelfmoord het gevolg hiervan. Je bepaalt in de meeste gevallen dus niet wie je bent en hoe je je voelt.

Toch is er persoonlijke invulling van je eigen identiteit. De maatschappij heeft namelijk een waaier met keuzes voor je klaarstaan en uit al die keuzes kan jij kiezen wat je zelf wilt worden. Zo kies je zelf je beroep, maar dit beroep is al eerder vastgelegd door de maatschappij. In de meeste gevallen ben je al beperkt in je eigen invulling, want de mens is zo gemaakt dat hij kijkt naar wat een ander doet. Zijn je ouders economisch ingesteld, dan is de kans bijzonder groot dat jij later ook in die sector zal terecht komen.

En iedereen heeft het vast ook al eens meegemaakt dat je het van de daken schreeuwde dat jij de enige bent die weet wie je bent, weet hoe je jij voelt en dat een ander hier zich niet in hoeft te moeien. Maar is dat wel zo? Ben jij de enige die jezelf kent en heb je nog nooit eens iets gedaan dat ook jezelf doet verbazen? Vast en zeker wel! Een goed voorbeeld hiervan is dat je na een avondje goed stappen wakker wordt en bij een samenvatting van de vorige avond bij jezelf denk: ‘Nooit gedacht dat ik dat ooit zou doen!’
Iedereen doet zaken in het leven waarvan je versteld staat dat je het wel degelijk gedaan hebt. Dit kan een positieve benadering zijn, maar in de meeste gevallen is het een negatieve benadering en vaak gaat dit nog eens gepaard met alcohol en groepsdruk. Als jij jezelf verbaast bij het doen van deze dingen, wie kent jou dan echt nog wel?

En zo zie je maar, niemand kent zichzelf tegenwoordig nog. Het enige dat je meekrijgt is een ongeschreven blad bij de geboorte en de rest wordt enkel en alleen maar ingevuld door de mensen rondom je. Natuurlijk blijf je nog altijd een eigen input hebben in de persoon wie je bent. Je hebt nog altijd de keuze om een bepaalde levenswijze in je op te nemen of het aan de kant te schuiven, maar onrechtstreeks neem je continu de manieren en meningen van een ander over. Je bent dus geen enkele dag dezelfde persoon om het zomaar even te zeggen.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen