'Vriendschap'

Ik weet ook wel dat mijn problemen minimaal zijn als je ze vergelijkt met de grote, boze buitenwereld die voor mijn gevoel in brand staat. Toch wil ik graag over ze schrijven. Ten eerste omdat ik over politiek schrijven graag vermijd en ten tweede omdat ze mij raken.
Voor het eerst in mijn leven wil ik namelijk van een vriend af en ik vind het raar. Misschien omdat ik vroeg veel gepest werd, tot aan de middelbare school geen echte vrienden heb gehad en de vrienden van de middelbare school nooit echt meer zijn geweest dan kennissen. Mijn twaalfjarige zelf had nooit geloofd dat er mensen met mij zouden willen omgaan die ik zou afwijzen. Ze zou blij zijn geweest met elke vorm van menselijk contact en de huidige mij voor knettergek verklaren. Ik ben alleen geen twaalf meer en ben sindsdien, gelukkig, veel veranderd.
Ik ben veel opener geworden, maak een stuk gemakkelijker contact met mensen en heb inmiddels ook wel beseft dat ik geen honderd vrienden nodig heb om gelukkig te worden. Ik heb een paar voor wie ik door het vuur zou gaan en op wie ik bijna letterlijk kan bouwen. Hij is er alleen niet een van. Niet meer in ieder geval.
We zijn ooit vrienden geworden in een periode waarin ik zelf een beetje overhoop lag en ik eigenlijk niet zo goed wist wat ik wilde. Met hem ging het ook niet briljant en we konden fijn onze problemen bij elkaar kwijt. Nu heb ik mijn leven gelukkig weer aardig op de rails, met allemaal fantastische toekomstdoelen en hij… niet.
Onze vriendschap is eenzijdig geworden. Ik kan met mijn huidige probleempjes niet meer bij hem terecht. Hij vindt dat ik niet moet zeuren en begint dan zijn bagger over mij uit te storten. Als dit zo nu en dan gebeurt, is er natuurlijk niets aan de hand… Maar goed, dat is helaas niet zo. Ik word een schuldgevoel aangepraat als ik geen zin heb om iets te gaan doen zonder goede reden en ik heb het idee gestalkt te worden. Overal waar ik ga, duikt hij ook vaak op.
Ik vind het verschrikkelijk, vooral ook omdat ik er helemaal niets mee kan. Hij bedoelt het namelijk niet slecht en heeft echt het idee dat onze ‘vriendschap’ een gezonde is. Hij heeft niet door wanneer mensen even hun rust nodig hebben en wil eigenlijk alleen maar aardig doen.
Misschien heb ik daarom wel zo veel problemen hem aan de kant te zetten. Ik vind het erg moeilijk om iemand te dumpen die eigenlijk niet weet wat hij fout doet. Vooralsnog heb ik het fictief heel druk en heb ik ’s avonds echt geen tijd voor leuke dingen. Ik weet dat liegen verkeerd is en dat mijn gedrag alles behalve aardig is, maar op het moment weet ik geen andere oplossing. Pffff….

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen