Het leven is een strijd
Laatst zat ik aan de toog van mijn favoriete sportclub toen iemand iets zei dat me bij bleef. Soms is mijn geheugen een zeef en ik weet niet meer in welke context het gezegd is geweest, maar de zin bleef me bij. “Het leven is een strijd die gestreden moet worden.”
Wanneer ik deze zin hoor gaat er zoveel door me heen, zoveel verschillende dingen. Bijvoorbeeld, is het leven zo moeilijk dat we het een strijd moeten noemen of maken we zelf het leven moeilijk? Vaak heb ik het idee “waarom moeilijk als het ook makkelijk kan?”. Zoveel mensen kiezen voor een moeilijkere weg dan ze misschien hadden moeten nemen. Ikzelf ben daar ook schuldig aan. Ik ben een persoon die altijd aan het denken is en soms verlies je jezelf. Enerzijds is het leuk en handig omdat je het brede plaatje bekijkt en daardoor sneller een oplossing kan vinden, maar soms denk ik nog verder na dan moet over dat brede plaatje. Dan ben ik niet meer out-of-the-box aan het denken, maar out-of-iets-groter. Dan moet ik mezelf halt roepen en mezelf vertellen 5 stappen terug te zetten. Dus ja, op zich maak ik het mezelf er wel moeilijk mee.
Maar als je het ‘moeilijke’ langs de andere kant van de medaille bekijkt, dan is het moeilijke ook hetgeen dat pit, fleur,… aan je leven geeft. Moest alles altijd maar makkelijk zijn, dan is het leven ook maar saai. Oké, tegenslag kan inderdaad ‘tegenslaan’, maar het is een kwestie van jezelf over die dal in het leven te zetten, hoe diep het ook kan zijn. Dat kan moeilijk zijn, maar hoe je er dan bovenop komt, dat tekent je, dat is een deel van jouw karakter, het hoort nu eenmaal bij je. Niemand zijn leven ging over rozenblaadjes ook al zou je soms denken van wel. Iedereen zijn leven is wel eens een strijd. Maar een strijd is er nu eenmaal om gestreden te worden…
Dit zijn maar enkele gedachten over deze zin die ik hoorde. Volgens mij zou ik er nog veel meer over kunnen schrijven. Wat is jullie eerste gedachte bij het horen van deze zin?
Tijdens het schrijven van deze column, dacht ik steeds aan het refrein van het liedje van Kamiel Spiessens “Het isj nie moeilijk, het isj gemakkelijk”. Nog iemand bij wie dat liedje spontaan in het hoofd spookt?
Reacties (2)
Het eerste dat ik dacht was: Als we het onszelf zo moeilijk maken, wordt het dan geen gewoonte? Gaan we dan niet vergeten hoe we het makkelijk kunnen maken?
8 jaar geledenIk ben ook zo iemand die de godganse tijd over alles nadenkt, zoals nu: ik ben al 3 dagen aan het denken over 1 zin dat ik heb gezegd, en of die persoon nu niet boos is, of dat hij nu een heel ander beeld va, ma heeft,... In plaats van het gewoon te vragen.
Maar dat is een kant waar we aan moeten werken vrees ik, nu alleen nog de makkelijke of moeilijke weg kiezen.
Ik wens je prettige feesten en een gelukkig 2016 vol liefde!
Ik denk dat dat liedje een van de dingen is die het leven moeilijk maakt. :'D
8 jaar geledenMooie column, trouwens.