Een zwarte dag

Iedereen weet ondertussen dat vrijdag 13/11/2015 een zwarte dag is voor de mensheid. De aanslagen in Parijs hebben een golf van steunbetuigingen, onbegrip, woede, triestheid, gebeden,... met zich meegebracht.
Wat er nu in de wereld aan het gebeuren is, is walgelijk en beangstigend. Zoveel doden en voor wat? Wraak? Omdat Frankrijk tracht te helpen een oorlog te eindigen die niet zou mogen bestaan? Zoveel onschuldige mensenlevens die verloren zijn omwille van zinloos geweld. Het is niet te vatten.
Wanneer ik voor het eerst hoorde over de aanslagen in Parijs was de eerste gedachte die in me opkwam: dit kan niet echt zijn, het moet een droom zijn. Het was echter geen droom, het was een nachtmerrie. En het was wel degelijk echt.

Mijn gedachten zijn bij Parijs, bij iedereen die persoonlijk verlies heeft geleden bij de aanslagen.
Mijn gedachten zijn echter niet enkel daar maar ook bij Baghdad en Beirut en andere plaatsen in deze wereld waar onschuldige levens zijn verspild.
Ik haat het feit dat de media overrompeld wordt met de gebeurtenissen in Parijs maar dat ze wel vergeten te vermelden dat er ook aanslagen zijn gepleegd in Baghdad en Beirut, dat er landen zijn waar zulke aanslagen dagelijkse kost zijn.
We hebben de neiging om ons te focussen op wat er gebeurd dichtbij huis, op wat er gebeurd in West-Europa en Noord-Amerika want pas als er daar iets ergs gebeurd gaat heel de wereld reageren. Andere landen verdienen echter evenveel aandacht als 1e wereld landen, maar dat wordt soms wel eens vergeten.

Het maakt me ziek dat IS de aanslagen heeft opgeëist en dat ze deze hebben gepleegd in de naam van hun geloof, dat terwijl de Islam juist zeer sterk tegen doden is. Het maakt me ziek dat moslims die goede mensen zijn worden aangevallen om wat IS aan het doen is. IS is niet gelijk aan Islam. IS is een terroristische organisatie en terrorisme zou niets te maken mogen hebben met geloof.

We zijn onze menselijkheid aan het verliezen, de wereld is aan het branden, er zijn donkere tijden in het vooruitzicht maar we moeten blijven glimlachen, we moeten positiviteit blijven uitzenden, we moeten het licht blijven zien. We moeten blijven vechten, blijven helpen.
Daarom dat ik ook graag zou spreken over de goede dingen die gebeurt zijn naast de slechte dingen waar het internet mee vol staat. Ik wil praten over #porteouverte: gebruikt door mensen in Parijs en omstreken om mensen binnen te halen en hen zo veilig te stellen. Over het feit dat taxis gisterenavond gratis hebben rondgereden om mensen veilig thuis te brengen. Over het feit dat de bloedcentra in Parijs overvol zitten met mensen die bloed willen doneren voor de slachtoffers. We zouden moeten praten over de broederlijkheid die duidelijk zichtbaar is, over het feit dat mensen elkaar helpen, over het feit dat medemenselijkheid nog steeds bestaat ook al is het niet altijd even zichtbaar. We zouden moeten praten over het licht dat nog altijd aanwezig is in deze donkere tijden, want als we alleen gaan focussen op de duisternis dan gaan we onderuit.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen