Fantastisch
Het was november en ik werd verliefd. Het was november in Amsterdam en ik werd betoverd. De stad was die avond op haar mooist. De toeristen waren naar huis en de stad was al feestelijk aangekleed. We liepen langs de grachten naar het centrum van de stad. Ik keek om me heen en kreeg er opnieuw bijna weer spijt van dat ik niet in de hoofdstad ben gaan studeren. Groningen is dan wel fantastisch, maar het is mist toch iets. Het gevoel van wat Duitsers ‘Großstadt’ noemen, dat de stad leeft ook buiten de tijden waarop de studenten actief zijn. Toch werd ik niet verliefd op Amsterdam, dat is iets wat ik jaren geleden al deed, bij mijn eerste bezoek aan de stad.
Ik werd verliefd op een stem, op de muziek van een vrouw. Mijn bezoek aan de stad had uiteraard een reden: haar bezoeken. Ik ging eerst alleen maar mee met mijn vader, omdat hij niet alleen wilde gaan. Ik ging onwetend mee en bereidde mij voor op een lange, saaie avond bij een zangeres die ik niet kende. Ik had mij niet voorbereid en kende geen enkel nummer.
Ik had het mis. Elk nummer was fantastisch. Het is lang geleden dat ik zo geraakt werd door muziek. Het ontroerde me en maakte me vrolijk, tegelijkertijd. Elk woord leek echt en gemeend. Zowel het verdriet als de vrolijkheid. Ze was perfect en ik wilde dat de avond voor eeuwig zou duren.
Sindsdien luister ik alleen nog maar en maak ik mijn vriend knettergek. Hij houdt niet echt van vrouwen die dramatisch over de liefde zingen en daarbij vaak en hoog uithalen. Ik hield daar eigenlijk ook nooit van. Mijn afspeellijsten bestaan voornamelijk uit artiesten die of man zijn of een mannelijke zanger hebben. Ik vond vrouwen altijd nogal zeikerig overkomen. Tot haar dus. Het is misschien wel de grootste zeikmuziek ooit, maar ik vind het fantastisch en kan niet wachten tot de volgende keer dat ze weer in Nederland speelt.
Wat het ook fantastisch maakt, is dat dit weer een keer een toegestane verliefdheid is. Ik word namelijk ontzettend snel verliefd en val direct als een blok voor mannen met een leuk uiterlijk, hoe vervelend ze ook zijn. En ik vind het verschrikkelijk. Ik ben gelukkig met mijn vriend en wil nooit meer op iemand anders verliefd worden. Gelukkig waaien deze kleine verliefdheden, ik denk dat ‘crushes’ een beter woord is, na een week of twee wel weer over, maar ze blijven vervelend.
Dit is gelukkig een nieuwe verliefdheid waar ik met volle teugen van mag genieten en dat ga ik zeker nog even doen. Want Ane Brun, je bent fantastisch.
Er zijn nog geen reacties.