Tijd om dag te zeggen!

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Dat heb ik al lang geleden geleerd. Of ja, misschien niet echt geleerd, maar ik heb in elk geval toch geleerd te aanvaarden dat dat nu eenmaal zo is. Aan sommige dingen kan je niks veranderen. Soms is dat leuk, soms is dat minder leuk.
Vandaag schrijf ik deze woorden met een gemengd gevoel. Jullie zullen het al wel kunnen raden: ik stop als columnist.
Met pijn in het hart, maar toch ook met een mooi vooruitzicht naar de toekomst toe.

Ik zie mezelf daar nog altijd zitten, toen ik als 15-jarige nietsvermoedend mijn mailbox opende en las dat ik columnist mocht worden. Het gevoel dat ik toen kreeg zal ik nooit vergeten. Iets waarvan ik dacht dat het voor altijd een droom zou blijven, werd ineens werkelijkheid. Ook ik heb zitten beven en trillen om mijn 'sollicitatiecolumn' in te sturen, maar vier jaar later kan ik alleen maar zeggen dat ik heel blij ben dat ik het er toen toch op heb gewaagd. Nog steeds geeft het me een warm gevoel als er in mijn inbox een bericht verschijnt met als titel 'nieuwe reactie'. Aangezien jullie bijna allemaal ook schrijven, weten jullie vast wel hoe dat voelt, maar toch wil ik dit gevoel niet als vanzelfsprekend beschouwen. Ik weet immers ook nog altijd heel goed hoe het voelt om van niemand te kunnen horen wat ze van je werk vinden en hoe pijnlijk dat soms is.
Ondertussen heb ik vier jaar ervaring kunnen opdoen waarin ik heel wat heb kunnen experimenteren en mijn grenzen heb kunnen aftasten. Hier heb ik zoveel uit geleerd dat ik alleen maar blij en dankbaar kan zijn voor de geweldige kans die ik heb gekregen.

Maar helaas, dat kleine meisje met een droom is ondertussen een iets groter meisje geworden met iets andere dromen. En dan moet je soms keuzes kunnen maken. Ik heb een nieuwe schrijfambitie! Vanaf heden volg ik creatief schrijven, een vak waarin ik echt zal worden begeleid in het schrijven van teksten en ik wil hier dan ook de aandacht aan kunnen geven die het zal vereisen. Opnieuw een leerschool, waarbij ik alleen maar beter kan worden in wat ik nog altijd zo graag doe.
Dat graag schrijven, dat zal wel nooit veranderen.

Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie wel in goede handen terecht zullen komen. Hier zit zoveel literair talent dat het niet anders kan dan dat er binnenkort alweer een 15-jarig meisje een mail krijgt die haar dromen doet uitkomen. Ik wens het haar met mijn hele hart toe. Dat, en al het plezier, genoegen, wijsheden,... die ik er ook heb kunnen uithalen.


Maar mijn tijd zit er nu op.
Voor de laatste keer; dag lieve quizletters, het ga jullie goed!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen