Een hoofd vol gedachten

Mijn hoofd zit altijd vol met gedachten, rondwervelend in die grijze massa, (bijna) nooit tot stilstand komend. Gedachten over welke taken nog voor me liggen, over wat mensen van me denken, over de toekomst. Het zit daar vol met ingebeelde gesprekken die nooit zullen plaatsvinden, met situaties die ik me voorstel maar die uiteindelijk helemaal anders uitdraaien, met ideeën voor mijn verhalen. Herinneringen, plot theorieën over boeken en series, negatieve gedachten over mezelf, het zit er allemaal. Misschien niet altijd tegelijkertijd maar toch, ze blijven op de achtergrond fladderen, wachtend om naar voor te schieten. Ze staan zelden stil. Zelden besluiten ze om mijn hoofd voor een tijdje te verlaten. Het is daar dan ook veel te gezellig waarschijnlijk.
En eenmaal die gedachtestroom begonnen is, eenmaal al die verschillende soorten gedachten door elkaar heen wervelen en andere gedachten aansporen om ook eens hallo te komen zeggen, is het moeilijk om het te stoppen. Er is geen aan- en uitknop, soms lijkt het alsof ze een eigen leventje leiden. Daarbovenop ben ik ook iemand die téveel nadenkt, die teveel gedachten toelaat in die stroom, soms maak ik mezelf gek.

Er zijn echter manieren om die gedachtestroom toch eventjes stil te zetten. Een andere wereld binnentreden via boeken, series of films is er eentje van. Ik laat me onderdompelen in een andere wereld zodat ik even niet aan de mijne denk. Ik laat me meeslepen in de wervelwind van gebeurtenissen, mijn gedachten enkel gefocust op de stomme of minder stomme keuzes van mijn personages. Ik bewonder hoe een schrijver bepaalde zaken kan beschrijven of hoe scènes op een bepaalde wijze worden gefilmd. Voor eventjes ontsnap ik mijn eigen realiteit om een andere binnen te duiken en voor eventjes staan mijn gedachten dan ook stil.

Schrijven is een tweede manier: als ik een column of een verhaal aan het schrijven ben dan is mijn hoofd enkel gevuld met de woorden die ik op dat moment neertyp of neerschrijf. Er is geen ruimte voor andere gedachten, enkel voor woorden en scenario’s die ik later misschien nog wil toevoegen.

Een derde manier die me helpt om die gedachtestroom een halt toe te roepen is een warm bad nemen en mijn oren onder het wateroppervlak laten glijden zodat alle omgevingsgeluiden gedempt worden of zelfs verdwijnen. Ik kan zo minutenlang blijven liggen, mijn ogen gesloten, luisterend naar de stilte, het helpt me vrede te vinden. En terwijl ik me zo focus op die stilte, op de duisternis waarin ik me bevind, glippen mijn gedachten een voor een weg. Ik stop met me zorgen te maken over dingen die ik nog zou moeten doen, ik stop met me zorgen te maken over de toekomst, ik schakel mijn verbeelding eventjes uit. Voor een paar seconden is mijn hoofd dan volledig vrij van gedachten. Voor een paar seconden voel ik complete rust. Voor een paar seconden houden mijn gedachten een wapenstilstand.

Een hoofd vol gedachten, het is niet altijd even gemakkelijk. Ze af en toe eens kunnen uitschakelen voelt fantastisch.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen