Een Deens avontuur
Mijn avontuur in Denemarken startte op 11 juli met een vlucht naar Kopenhagen. Nervositeit en opwinding nestelden zich in mijn lichaam van zodra het vliegtuig opsteeg van de grond, ik keek toe hoe België langzaam kleiner werd en uiteindelijk verdween onder een laag wolken. In de luchthaven zelf werd ik enthousiast verwelkomt door mijn gastgezin dat me een week onder hun hoede zou nemen.
In totaal duurde mijn Deens avontuur drie weken en het was een prachtige ervaring en wel om twee redenen.
De eerste was het verblijven in een gastgezin voor één week, het is zoveel beter dan verblijven in een hotel omdat je in een gastgezin echt de plaatselijke cultuur en gewoontes leert kennen. Als je in een hotel verblijft en enkel de toeristische attracties gaat bezichtigen is het voor mij persoonlijk niet de moeite waard. Als je in een gastgezin verblijft word je als het ware ondergedompeld in het dagelijkse leven van daar, je leert het land en zijn bewoners zo echt kennen. Toeristische attracties zijn gericht op toeristen, ze zijn aangepast aan toeristen en dat vind ik jammer.
De Deense cultuur verschilt niet zo veel van de Belgische, de mensen zijn net zo open en net zo vriendelijk. De begroeting is wel verschillend: waar ik in België gewoon ben om mensen die ik ken te begroeten met een kus op de wang is dat in Denemarken een teken van iets meer dan vriendschap. Zeker tussen een jongen en een meisje. Een knuffel geven doen ze enkel bij mensen die ze echt goed kennen en respecteren, ouders, goede vrienden. Op het einde van de week heeft mijn gastmoeder me een dikke knuffel gegeven, een goed teken dus.
Een ander verschil is het eten, mijn gastfamilie schotelde me alle Deense specialiteiten voor. Als je in een hotel zit geven ze altijd iets waar toeristen vertrouwd mee zijn en ook al liggen de Deense specialiteiten ook tussen het buffet, toeristen gaan toch neigen iets te nemen dat ze al kennen. In mijn gastfamilie werd ik praktisch verplicht om de Deense keuken te leren kennen en daar ben ik blij om want ze kunnen goed koken daar in Denemarken.
Een tweede prachtig iets was het kamp. Jongeren over heel de wereld kwamen samen op een plaats, Skovskolen genoemd, onder het jaar een plaats dat krioelt van studenten, in de zomer een iets rustigere omgeving, ideaal voor een kamp als het onze. Twee weken lang hebben we ons er supergoed kunnen amuseren, we hebben gefietst, in het bos geslapen, kano gaan varen...
Maar twee weken waren we samen en toch heb ik een paar van hen dingen verteld die enkel mijn beste vriendin van me weet. Je bouwt zo snel zo'n goede band op en dat maakt het afscheid op het einde des te zwaarder. Het mooiste vond ik nog dat ondanks de verschillen in cultuur en opvoeding iedereen even open en accepterend was. Ik hoop van harte dat ik de mensen die ik daar heb leren kennen terugzie want contact houden is niet altijd even vanzelfsprekend. Het moet uiteindelijk van twee kanten komen. En dan heb je nog tijd en geld nodig.
Er zijn nog geen reacties.