Nostalgie
Het is nu al bijna een jaar geleden dat ik de deuren van de middelbare school voorgoed achter mij heb gelaten en die van het hoger onderwijs heb open gedaan. Ik herinner me best nog goed hoe ik me toen voelde. Bang en blij tegelijk, met tranen in de ogen, zowel van vreugde als van geluk.
Verdrietig om al die dingen die ik ging moeten missen en blij om bepaalde vakken en bepaalde leerkrachten nooit meer te moeten zien. Ik kon daar lijstjes van maken, want ik wist heel goed wat ik ging missen en wat niet. Dat dacht ik teminste.
Het is nu pas dat ik besef dat ik me in sommige dingen totaal heb vergist. Eén van de leerkrachten die ik nu het liefst nog eens terug zou zien is iemand die ik in de twee jaar dat ik er les van heb gehad, nooit heb kunnen uitstaan.
Latijn, het vak waarbij ik gegarandeerd elke les in slaap viel, waarvoor ik 10 minuten studeren al te veel vond, zou ik nu zo graag nog eens terug volgen. In de koorles zingen we soms latijnse teksten en dan vind ik het jammer dat ik die niet meer grondig kan ontleden en vertalen.
Of hoeveel spijt ik er soms van heb dat ik toch geen Nederlands ben gaan studeren. Niet dat ik mijn studierichting nu niet leuk vind, integendeel, maar sommige passies vallen gewoon niet te combineren.
Dan heb ik het nog niet eens over de klassfeer, ondanks het feit dat ik nu meer vrienden heb dan vroeger. Ik besef nu pas wat voor sociale voordelen een klasgroep kan hebben nu ik nooit nog van één deel zal uitmaken. Of hoe leuk het eigenlijk is dat je leerkracht je persoonlijk kent, zelfs als het in negatieve zin is. Mondeling examen afleggen bij iemand die ik totaal niet ken bezorgt me nog altijd meer stress dan bij iemand die me niet leuk vindt.
Het is waar dat je soms niet beseft wat je had tot je het kwijt bent. Niet omdat er geen 'beter' of 'even goed' bestaat, maar wel omdat alles zijn voor- en nadelen heeft. Onderwijs, keuzes maken, ouders worden, of hoe je het ook wil noemen, het zijn er geen uitzonderingen op.
Ik hoop gewoon dat de leerkrachten waar ik het over heb beseffen wat voor een topmensen ze zijn. Zoals sommige van hen mij op zo' hebben kunnen doordringen dat ik me nu pas bewust van word van hun invloed... wel, ik ken ook leerkrachten die daar nog iets van kunnen leren.
Reacties (5)
Herkenbaar, ik ben net een jaartje van de middelbare school. Ook aan het studeren en wauw je hebt echt gelijk als ik het zo lees. Nog niet zo diep over nagedacht.
9 jaar geledenWelke leraar bedoel je? (wbw)
9 jaar geledenBij het begin dacht ik: "Hé, ik ben ook net begonnen aan het hoger onderwijs, dit gaat herkenbaar zijn." Ik moet je nu toch zeggen dat mijn ervaring helemaal anders is. Ik heb nu meer het gevoel dat ik erbij hoor dan in de middelbare school. Ik kom 's morgens half slaperig aan op school en onmiddellijk spreken medestudenten mij aan. Even later ben je weer vrolijk.
Het voelt geweldig om er eindelijk helemaal bij te horen, in hoeverre dat mogelijk is natuurlijk. Er zijn nog steeds de typische groepjes: de coole mensen, de nerdjes, die mensen die zelden aanwezig zijn ... Het contact met de docenten is bij ons ook erg persoonlijk en om één of andere reden kennen ze allemaal mijn naam.
9 jaar geledenNatuurlijk dat ik mijn vorige school mis, en dan vooral het contact met mijn leraren. Het is nu helemaal anders, maar daarom niet beter of slechter dan daarvoor.
Zo herkenbaar!!
9 jaar geledenIk heb ook bijna mn eerste jaar er op zitten en af en toe vraag ik me af of ik uberhaupt nog in staat ben om een week met dezelfde klas, docenten en vakken op mijn oude school te zitten. Het is zo anders allemaal. Inderdaad niet beter of even goed, maar anders.
Mooi stuk! Ik zit nog niet eens op de middelbare school
9 jaar geleden