Originaliteit is soms ver te zoeken
Ik ben geen trendzetter of een superpopulaire meid. Integendeel. Ik ben eerder een muurbloempje, de persoon die uit de groep springt door haar vreemdheid. En toch lijkt het dat wanneer ik mezelf een eigen stijl toeken, het binnen de kortste keren weer door een ander wordt overgenomen.
Ik herinner me nog het moment wanneer ik in mijn rockfase zat. Ik droeg skinny jeans, met All stars en bandshirts en ik deed dan continu vreemde dingen met mijn schoenen. Ik kriebelde op mijn witte schoenpunt of ik stak gekleurde veters in mijn schoenen. Ik droeg bretellen over mijn T-shirts en zag er soms wat verwilderd uit. Misschien zag ik er soms een beetje komisch uit, maar ik hield van mezelf op dat moment. Ik herinner me nog dat een vriendin vroeg of ze ook All Stars mocht kopen en ik dacht toen ‘Doe niet zo gek, er lopen heus wel meer mensen met zulke schoenen rond, waarom zou je dat moeten vragen.’ En ik blijf er bij, ik ben heus geen trendzetter met mijn All Stars, maar misschien had ik het op dat moment moeten voelen aankomen. Niet veel later droegen enkele vriendinnen dus ook All Stars en zaten er opeens ook gekleurde veters in hun schoenen. Om nog maar te zwijgen van de akkefietjes die er bij hoorden. Ik wist niet of ik me vereerd of geïrriteerd hoorde te voelen. Maar iedereen doorloopt eens een bepaalde fase in zijn leven en ik was ook niet bepaald de eerste persoon die met deze look afkwam.
Allemaal goed en wel. Ondertussen is mijn stijl behoorlijk veranderd. Ik draag nog steeds graag mijn bandshirts op concerten en festivals, maar buiten deze locaties voel ik mij er niet meer zo super in. Ik ben van een harde rockchic veranderd in een soft meisje die graag kleedjes draag. Waarom? In een labo mag je geen mooie kleren dragen, want anders komen er toch maar gaten in. Een rok of een jurk is dan ook zeker uit de boze. Dus wanneer ik de kans zie, grijp ik hem en trek ik een jurk aan. En dan is het niet zomaar een jurk, maar een vintage jurk! Vintage is sinds een vijftal jaar mijn ultieme voorliefde geworden. Het lijk alsof ik mij eindelijk gelukkig voel in mijn vel. Ik voelde mij al gelukkig als rockchic in mijn jonge en naïeve jaren, maar dat geluk heb ik nooit op dezelfde manier ervaart als nu.
Ik besef ook goed genoeg dat ik niet de eerste persoon ben die zich graag omtovert in een pin-updiva, maar binnen mijn vriendenkring is het zeker en vast een vreemde kledingskeuze. Het heeft welgeteld twee jaar geduurd dat ik mijn kledingsstijl uniek kon noemen, want diezelfde vriendin heeft nu ook continu zo’n kleedjes aan. Gaan we naar een poolparty, heeft ze ook een vintagebadpak aan. Gaan we naar een vriendendiner, zit ze ook weggezakt in haar petticoat. Ik heb haar graag, daar niet van, maar het kwets me eigenlijk om haar in die kleren te zien. Ik voelde me uniek en speciaal en dat speciale gevoel neemt ze langzaam aan van mij af. Ik moet kleedjes laten liggen omdat zij die heeft gekocht en soms durf ik geen complimenten geven omdat ze niet gemeend over zouden komen. Ik wil me helemaal niet gekwetst voelen omwille van een stomme jurk en toch gebeurt het en ik baal er ontzettend van.
Originaliteit lijkt me gewoon soms ver te zoeken. Misschien zou ik eerder blij moeten zijn dat ik haar icoon ben, maar op dit moment is dat gevoel nog ver van mijn bed verwijderd. Hopelijk helen de wonden met de tijd en kan ik het binnenkort achter me laten.
Reacties (4)
Ik weet eigenlijk niet hoe het voelt voor je, want ik ben zelf nooit echt een trentzetter geweest ^^ Maar ik kan me wel inleven, en het is natuurlijk vervelend dat je belemmerd word door je vriendin! Je zou eventueel haar op een subtiele manier kunnen laten weten wat je er van vind, maar ach, kom ik weer met mijn tip van eeuwige praatsessies haha :') In ieder geval ben ik jaloers op je, want ik zou het nooit durven, vintage kleren dragen
9 jaar geledenUgh, dat kan serieus irritant zijn.
9 jaar geledenIk ken ook iemand die me steeds op elk gebied nadoet. Ik ervaar precies wat jij beschrijft en soms wordt ik er helemaal gek van. Maar ach, het gaat wel over, I guess.. (:
I feel yha! Het is inderdaad echt vervelend! Maar ie moet gewoon aantrekken wat jij leuk vind, want in dit geval ben jij de OG :p en je moet maar zo denken, als ik het niet meer aan doe weet mijn vriendin ook niet meer hoe ze zich moet kleden.
9 jaar geledenWaar haal jij meestal je kleding? Want zelf ben ik ook (het liefst helemaal) van de pin-up style, maar het is allemaal zo duur! Zelf ga ik redelijk vaak naar francopanie in aachen en bestel ik veel op topvintage. Heb jij nog adresjes voor betaalbare en leuke kleding? :p
Awh, dat is echt vervelend. Ik snap je wel hoor, ik had dit ook met een vriendin van mij. Bij mij heeft het echt geholpen om het gewoon aan haar te vragen of ze het expres doet. Het bleek dat ze zich onzeker voelde en gewoon ergens bij wilde horen. Ik weet niet hoe dat met jouw vriendin zit, maar als ze een echte vriendin is kan je het altijd vragen. En als je dat niet durft kan je altijd nog met haar gaan winkelen en wat dingen aan haar voorstellen en proberen de verschillen tussen jullie stijlen te benadrukken. Succes ermee!
9 jaar geleden