Dromen is niet alles

De laatste tijd merk ik dat ik bang ben voor mijn toekomst, voor wat er komen gaat in mijn leven. Ik zit in 5VWO en alhoewel ik een studie op het oog heb die me leuk lijkt, heb ik totaal geen idee hoe mijn leven eruit gaat zien. Hoe ga ik het op mezelf redden, rond komen en ook nog een studie doen?

Toen ik jonger was, droomde ik over allerlei beroepen. Ik denk dat ik deels bang ben voor de toekomst, omdat dromen niet alles is. Het is heerlijk om na te denken over wat ik het liefst zou doen met mijn toekomst, maar om het daadwerkelijk uit te voeren? Daar is meer voor nodig dan alleen dagdromen. Ik heb discipline nodig, moet hard werken, geduld hebben en mijn doel niet uit het oog verliezen. Ik ben bang voor de toekomst, omdat wat vroeger simpel leek, het totaal niet blijkt te zijn. In vriendenboekjes schreef ik altijd dat ik juf en zangeres wilde worden als ik later groot was. In mijn herinnering was ik gewoon op een dag juf. Dan stond ik voor een klas en deed ik mijn best om de kinderen zo goed les te geven als mijn eigen basisschoolleraressen dat hadden gedaan. Dat ik daar een opleiding voor zou moeten volgen, sollicitaties zou moeten doen en ook nog het geluk moest hebben aangenomen te worden, dacht ik niet over na.

Dromen zijn veilig. Dagdromen staan je toe om tijdelijk te kunnen krijgen wat je wilt, maar ze blijven enkel dromen als je er niet hard voor werkt.
Dat is wat ik ga doen.

Door de jaren heen is mijn droom veranderd. Zo wil ik liever op een middelbare school dan op een basisschool lesgeven. Het vak dat ik wil geven is Nederlands. Ik ben van jongs af aan veel met taal bezig geweest en zou het heerlijk vinden dit aan anderen te doceren. Mensen hebben me altijd vrolijk gemaakt en ik houd van de sfeer op middelbare scholen. Dit is wat bij me past en ik hoop het te gaan verwezenlijken. Eigenlijk ben ik daar al mee bezig. Sinds dit jaar geef ik bijles in wiskunde. Ik weet nog hoe eng ik het vond de eerste keer, maar dat die angst snel verdween. Een van mijn leerlingen zei na twintig minuten ineens verbaasd dat hij het na drie jaar voor het eerst begreep. Dat gevoel ga ik nooit vergeten. Alleen al door erover te schrijven krijg ik een enorme glimlach op mijn gezicht.

Het idee dat ik eraan bij kan dragen dat iemand anders de stof begrijpt, maakt me nog altijd onwijs blij. Als je opzoek bent naar een droom om achterna te gaan raad ik je aan om, net zoals ik, iets te zoeken waar je ongeacht de omstandigheden door opgevrolijkt kan worden, want dat is heel veel waard in je leven. En eerlijk gezegd maakt dat vooruitzicht me iets minder bang.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen