Ceci n'est pas une pipe
Iedereen kent wel het beroemde schilderij van de pijp met de tekst ‘Ceci n’est pas une pipe’ van René Magritte. Het schilderij is geen pijp maar de afbeelding van een pijp, met olieverf op een doek aangebracht. Het is een interessante theorie en ik vraag me af of deze ook toepasbaar is op boeken.
Ik zie het op deze manier: het kasteel van Zweinstein in de Harry Potter boeken is geen echte school voor Hekserij en Hocus Pocus maar een beschrijving ervan.
Midden-Aarde in de boeken van J.R.R. Tolkien is geen echte wereld maar een beschrijving van een wereld.
Als je op die manier denkt dan betekent dit ook dat de voorstellingen die je van deze school en die wereld in je hoofd maakt niet echt zijn. Dat wat je met verbeelding creëert niet meer is dan dat: een creatie. En eigenlijk is dat ook zo: wat er in die boeken beschreven staat, wat jij met je verbeelding oproept blijft fantasie. Het is geen werkelijkheid.
Maar wat dan met verfilmingen? In welke categorie kun je hen thuisbrengen? Zij geven een levensechte presentatie van die beschrijvingen, van de verbeelding van de auteurs die de boeken hebben geschreven. Is die voorstelling dan wél echt?
In mijn opinie is het Midden-Aarde of Zweinstein op het witte doek een combinatie van werkelijkheid en verbeelding. Het kasteel is echt. Het Nieuw-Zeelandse landschap is echt. Het kasteel wordt echter pas Zweinstein en Nieuw-Zeeland wordt pas Midden-Aarde door het fameuze green screen en de computertechnologie die nodig is om verbeelding werkelijkheid te laten worden. Ook op die manier blijft het dus een creatie. Een creatie die je in de echte wereld niet zal tegenkomen. In de echte wereld staan mensen op foto’s namelijk gewoon stil, is er geen magie, bestaan er geen wezens zoals orks of elven.
En toch kan die fantasie volgens mij wel een werkelijkheid zijn. Op het moment dat je een boek aan het lezen bent en zo in het verhaal wordt gezogen dat je je in die wereld waant. Op zo’n momenten leunt verbeelding het dichtst aan bij de werkelijkheid. Omdat je je op zo’n moment een deel voelt van het verhaal en alles wat in zwarte inkt is neergetypt tot leven komt in je hoofd.
Reacties (2)
Ik vind het zo jammer dat men boeken altijd als "fictie" bestempelt. Als je een standbeeld maakt of een liedje schrijft, gaat niemand je vertellen dat het "niet echt" is, of "fantasie". Niemand noemt de Mona Lisa een "verzinsel". Hogwarts wordt wel bestempeld als "verzinsel" of "nep", hoewel ik niet vind dat een schilderij echter of minder echt is dan een verhaal.
9 jaar geledenFantastische column, superonderwerp. En je schrijft echt mooi. x
Ik hou van dit onderwerp. (:
9 jaar geleden