Verbrandingsfilosofie
Na het kajakken, mijn sport, ben ik soms heel filosofisch. Vandaag wil ik jullie het verhaal vertellen over mijn verbrand hoofd. Ik was afgelopen weekend naar Diksmuide voor twee dagen op en top kajakplezier. De eerste dag was overwegend droog, maar toch regenachtig en na een nachtje bevriezen in de tent was zondag aangebroken. Niet al te warm door de felle wind, maar de zon stond wel mooi te blinken. Ondanks ik me ’s ochtends had ingesmeerd en op de middagstop aardig wat kou had en daarom vergeten was me opnieuw in te smeren, leek er op het eerste zicht niets mis. Pas toen we ’s avonds naar huis reden, begon mijn nek, gezicht en handen te trekken. Hoe dichter ik thuis kwam, hoe erger het werd. Yay, verbrand.
Maar het heeft me wel aan het denken gezet. Hoe hard je soms ook je best doet of iets voorbereid, soms kan het toch nog in het honderd lopen. Sommige dingen zijn onvermijdelijk. Neem nu een van de grootste voorbeelden dat onvermijdelijk is: sterven. Of je het nu leuk vind of niet, iedereen zal ooit komen te overlijden. De een gaat al vroeger dan de andere. Je kan dan nog zo gezond en fit leven als het maar kan, je zal nog steeds dood gaan. Wetende dat het eeuwig leven niet bestaat, moet je ook iets zinvols doen met je leven. Een (veel) oudere vriend dan mij is een levensgenieter. Hij werkt nog steeds en het geld dat hij verdient, doet hij met plezier op. Hij heeft dan ook al jarenlang gespaard en kan dan nog steeds comfortabel leven. Deze echte Antwerpenaar leeft echt met de mentaliteit van ‘Pluk de dag’, want het kan zo opeens je laatste zijn. Hij is dan ook een pak ouder (tegen de 60) en heeft een fatsoenlijk budget. Ik daarentegen ben 22 jaar, ik plan het nog om 2 jaar verder te studeren (weeral) en leef van een studentenbudget. Ik moet op mijn centjes letten en kan niet zomaar alles doen wat ik wil. Jammer genoeg heeft hij daar weinig begrip voor, maar dat ter zijde.
Het komt erop neer dat ik het best moeilijk vind om van het leven soms te kunnen genieten. Ik geniet altijd van de kleine dingetjes, maar de grotere dingen die ook wat meer centjes kosten, daar moet ik soms voor passen en dan gaan er soms kleine dromen aan je neus voorbij. Ik wil graag carpe diem leven, maar helaas al dat een gecontroleerde carpe diem zijn.
Beginnen jullie soms ook op de gekste ogenblikken te filosoferen?
Reacties (2)
Je leven heeft neit als doel sterven, zoals jij stelt. En dat je daarom heen van je leven moet genieten.
9 jaar geledenHet doel van je leven is geluk zoeken , dat kan al in hele kleine dingen zitten. Bijvoorbeeld van die kleine dingen waar je van geniet.
Ik denk als je genoeg van die kleine geluk dingen geniet, dat het niet erg is dat je sterft. Je hebt dan een mooi leven gehad.
Betere vraag die je jezelf kan afvragen is: Waarom leven we?
met als subvragen: Heeft het leven een doel , mensen die in in mijn leven tegen kom waarom kom ik die tegen en heeft tijd en plaats iets met me leven te maken.
Dit is eigenlijk een mooie filosofisch vraagstuk
Want als je niet op die plaats was, op die tijd had je dan die personen wel ontmoet? En was je leven dan anders geweest. Heb je dan meer of minder geluk in je leven. Als jij nou 2 jaar eerder was begonnen met kajakken , hoe had je leven er dan uitgezien? Dus misschien heb je nog iets om over na te denken na het kajakken
Heb in iedergeval wel genoten van je filosofie
Je hebt helemaal gelijk!
9 jaar geleden