Niet door de cola

'We hebben de eer van de wetenschappen-wiskunde toch weer eens goed verdedigd', sneerde een klasgenoot deze ochtend, refererend naar het eindejaarsbal van vorige vrijdag. Het lijkt wel een gewoonte te worden om dingen waar we niet al te trots op zijn te verpakken onder een dikke laag sarcasme.
Het eindejaarsbal werd gehouden in een zaal die bijna naadloos aansloot bij het 'The Great Gatsby'-thema. Wegens het niet moeten inboeten aan reputatie, arriveerde 70% van de aanwezigen natuurlijk pas op zijn minst drie uur na het openingsuur. Tegenwoordig lijkt als eerste op een fuif of feestje aanwezig zijn ten slotte steeds vaker als "vreemd" en "not-done" te worden gezien. Wonder boven wonder druppelden er voor twaalf uur toch al jongens in driedelig kostuum en meisjes met zwierige jurkjes binnen in de zaal. Velen van mijn klasgenoten ontbraken echter nog en al snel kreeg ik te horen dat deze hadden gestuurd dat ze “om drank” waren.
Natuurlijk had de zaal zelf ook een eigen bar, maar zedelijke drankjes als cava, bier en wat cocktails halen het natuurlijk niet bij het spul dat je in de cafés iets verderop kan krijgen. Bovendien kon je er voor de vijf euro die je er voor cava moest ophoesten, makkelijk een aantal shotjes bestellen. Later die avond bleken ze er toch in geslaagd te zijn om de weg naar de zaal terug te vinden, want niet veel later ontdekten we een aantal mensen van het groepje, die uitgelaten stonden te dansen te midden van de andere zwetende lijven. Hoewel ze minder ver heen waren dan zou gekund hebben, deed het korte gesprek tussen ons me enigszins terugdenken aan de eindreis naar Barcelona, die we in april gemaakt hadden. Toen waren dezelfde mensen het jeugdhuis binnengestrompeld, een aantal van hen moesten zelfs gedragen worden, met om hun monden zwarte vegen die niet van de cola afkomstig waren. Die avond was een heus drama geweest – slaapkamers werden ondergekotst, de liefde werd aan iedereen die voorbijliep verklaard en één medestudent had zelfs even geen polsslag meer. Hun lesje hadden ze dan toch blijkbaar niet verleerd, want een van de meisjes verklaarde dat zwarte wodka een godendrank was. Niet veel later ontdekte ze haar ware liefde in de vorm van een jongen die een gigantische fles cava had weten te bemachtigen. Haar heb ik daarna de rest van de avond niet meer gezien, net zoals de jongen. De volgende schooldag kon zij mijn aanwezigheid ook niet meer voor de geest halen. Ik denk dat, als ze geen toegangsbandje had gedragen, ze ook van zichzelf haar vertegenwoordiging op het bal niet met zekerheid had kunnen zeggen.
Ach, een feestje is natuurlijk pas echt volmaakt als je je er achteraf niets meer van kan herinneren.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen