Een vreemde herinnering
De RMS Titanic. Een van de drie luxe schepen uit de Olympic-klasse en waarschijnlijk het bekendste vaartuig van de vorige eeuw. De Titanic werd gezien als een creatie van de Goden dat onmogelijk kon zinken. Maar net alsof het schip gedoemd was met deze woorden, kwam het op zijn eerste grote reis in aanvaring met een ijsberg. Drie uur later zonk het schip en nam het vele zielen en kostbaarheden mee naar de diepe bodem van de Atlantische Oceaan.
De dag van vandaag is het nog steeds een van de bekendste scheepsrampen aller tijden en bijna niemand probeert zich in te beelden hoe het is om deel uit te maken van de Titanic. Niemand wil het weten hoe het voelt om de dood in de ogen te kijken, om je de persoon waarvan je houdt te verliezen in het ijskoude water. Niemand wil weten hoe het voelt om alles waar je om geeft te zien verdwijnen in het ijskoude, oneindige water.
Niemand, behalve ik. Ik kan uren lang documentatie opzoeken over dit magische wonder. Ik hou er van om elke hoek en kamer van het schip visueel voor me te kunnen zien. Ik lees er continu boeken over en ik kijk met plezier documentaires om het hele gebeuren in mijn geheugen te kunnen prenten.
Al van toen ik een klein meisje was, vond ik het hele gebeuren rond de Titanic een fascinerend onderwerp. Wat begon bij een onschuldige liefde, groeide uit tot een werkelijke obsessie. Ik ken de film van James Cameron uit mijn hoofd en elke keer opnieuw voel ik de koude van het water in mijn lichaam stromen als de stilte zich uitspreidt over de oneindigheid van de oceaan.
Recent heb ik mij verdiept in verhalen over de Titanic, zowel fictie als geschreven gebeurtenissen van overlevenden. Ik kan je garanderen dat het werkelijk betoverend is. Het lijkt alsof ik zelf het schip betreedt en deel uit maak van de grote reis die het schip maakte. Ik word verblind door een wereld die ik creëer die niet eens deel uit maakt van mijn eigen leven. Het lijkt alsof het een verdrongen herinnering is die niet eens van mij is.
Misschien verklaren mensen me wel voor gek als ik zeg dat ik met plezier een duik neem naar het wrak van dit schip, maar het is een ultieme droom. Ik zou niks liever willen dat het vaartuig met mijn eigen ogen te kunnen zien, om volledig deel te kunnen uitmaken van dit tragisch gebeuren. De ene verdiept zich in de tijd van de Romeinen, de andere wilt alles weten over de oorlog en ik heb een connectie met een verdoemd en verloren schip. Hoe dan ook, geschiedenis doet iets met een mens en vreemde muizen zoals ik houden belangrijke momenten uit het leven van onze voorgangers in leven zodat ze hopelijk nooit vergeten worden.
Reacties (4)
Eigenlijk vind ik het wel mooi hoe je je zo kan verdiepen in een onderwerp. Bij jou de Titanic dus. Zelf vind ik de Titanic ook interessant.
9 jaar geledenIk verklaar je helemaal niet gek!
Net zoals de WO, vind ik de Titanic een interessant onderwerp.
9 jaar geledenIemand die de fascineering over de Titanic met me deelt.
9 jaar geledenIk vind het opzich niet zo raar.
9 jaar geledenIk zou het wel heel erg vinden als je zelf op het zinkende schip had willen zitten, want dat betekent dat je zelfmoord wilt plegen.