Wie ik ongeveer ben

Ik weet ongeveer wie ik ben en ik ben heel opgelucht dat ik dat kan zeggen. Ik heb er een hele tijd over moeten doen. Bepaalde kanten van mezelf heb ik nooit willen erkennen, maar die kan ik nu onder ogen komen. Ik weet dat ik faalangst heb. Ik weet dat ik mijn vader niet ken en hem onbewust mis. Ik weet dat ik moeite heb met het vertrouwen van mensen. Wat ik ook weet, is dat ik ongelofelijk lieve vrienden om me heen heb, een moeder die me altijd geliefd laat voelen, een aanleg voor talen, een ongelofelijk interesse in mensen en boeken en altijd mensen heb willen helpen. Ik weet wie ik nu ben en anderen weten het ook.
Vorige week zaten we met onze klas in een kring. Voor mijn gevoel ging ik even terug naar de lagere school, terwijl ik toch al in 5 VWO zit. De opdracht van onze mentrix was om een oprechte vraag aan iemand uit de klas te stellen. Op een gegeven moment vroeg iemand aan mij hoe ik me echt voelde, omdat ze het idee had dat ik me niet helemaal optimaal voelde de laatste tijd. Even heb ik overwogen om te liegen. Te zeggen dat ik me goed voelde, dat er niets aan de hand was. In plaats daarvan heb ik verteld wat er de laatste tijd bij me speelde. Hoe lastig ik het vind om toetsen te maken, omdat ik weken van de voren al zenuwachtig en bang ervan word. Hoe misselijk ik een aantal dagen van te voren word en de neiging heb om constant te huilen. Dat ik moeite heb met het feit dat ik mijn vader nauwelijks ken, meer moeite dan ik altijd gedacht had.
Op het moment zelf vond ik het lastig. Ik haalde mensen uit de illusie van het bijna perfecte meisje dat ik op school altijd ben. Ik heb mijn huiswerk nagenoeg altijd af, haal hoge cijfers, heb weinig moeite met talen en leer snel. Ik was bang voor de reactie van mijn klas, omdat ik niet wist wat ze ervan zouden vinden. Ik ben vrij slecht in me kwetsbaar opstellen en door te vertellen hoe ik me voelde, stelde ik me op zijn kwetsbaarst op. Terwijl ik deze column schrijf, denk ik dat ik beide ben. Ik ben een meisje dat het goed doet op school, omdat ik houd van nieuwe informatie, van verslagen maken en van presteren. Dat ligt in mijn karakter en daar hoef ik niets aan te veranderen. Ik ben ook een meisje dat perfectionistisch is, dat cijfers vaak te belangrijk vind en zichzelf er gek mee kan maken. Nu kan ik eraan werken om daar een balans in te vinden.
Het voelt heel apart om je zo bloot te geven. Het is eng. En toch... het lucht zo erg op. Ik voel me lichter dan ik me in tijden heb gevoeld. Afgelopen maandag is mijn toetsweek begonnen, die nu inmiddels bijna is afgelopen. Van te voren vertelde een vriend me dat ik altijd naar hem toe kon komen, als ik het lastig vond. Een andere vriendin stuurde een lief berichtje. Vandaag, tijdens het maken van een schoolexamen, kreeg ik meerdere bemoedigende glimlachen van vrienden. In overleg met school mag ik zelfs een speciale plaats tijdens de toetsen en een flesje water mee. Ik heb dan misschien wel mijn eerste toets verpest doordat ik dicht sloeg, maar ik werk eraan om mijn volgende toetsen niet te verpesten en ik krijg daarbij ontzettend veel steun.
Vandaar ook het volgende advies. Als iets belangrijk voor je is, als je ergens mee zit: praat erover. Ik vraag je niet om het meteen in je klas te vertellen, zoals ik deed, maar in een omgeving waarin jij je veilig voelt. Het lucht op om iets niet helemaal alleen te hoeven dragen, ook al had je het nooit gedacht.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen