Verkeerde emoties
Om eerlijk te zijn, ik vind het maar niks dat ik vandaag jarig ben. De timing lijkt alles behalve juist te zijn. Een verjaardag moet een dag van plezier en euforie zijn, maar dat gevoel is niet bepaald het gene wat ik op dit moment voel. Ik voel me eerder ellendig. Niet zozeer omdat ik nu 23 ben. Ik heb nog vele jaren te gaan, dus ik ga nu niet triestig rondlopen omdat ik alweer een jaartje ouder ben, geloof me dat doe ik wel als ik tram 4 gepasseerd ben. Ik voel me eerder ellendig omdat ik vandaag een deur sluit van het ene leven en morgen een nieuwe open voor een ander leven.
Ik mag hier misschien niet zo druk mee bezig zijn, maar ik ben echt bang voor deze nieuwe veranderingen. Ik ben nu al een week thuis en ik voel mij gewoon niet meer op mijn gemak. Alles rondom me is veel te druk en de manier van communiceren gaat mij gewoon niet af. Ik kan er niet tegen dat alles zo sarcastisch en met een snak beantwoord moet worden. Het maakt me gewoon chagrijnig en doet me het leven samen met mijn vriend nog meer missen.
Ik ben ook zo ontzettend bang. Ik ben bang dat ik en mijn vriend uit elkaar zullen groeien nu we elkaar enkel nog maar in de weekends kunnen zien. Iets wat echt belachelijk is als je het mij vraagt, want de meeste koppels zien elkaar maar enkel in de weekends. We zijn nu zodanig aan elkaar gehecht en op elkaar gesteld dat het een behoorlijke struikelblok van voor mij is geworden. Ik mis hem nu al zo erg en ik heb hem nog niet moeten achterlaten. Ik ben er ook van overtuigd dat hij het niet fijn vindt om nu moederziel alleen in de studio te zitten, maar toch laat hij het niet merken en dat verafschuwd me eigenlijk behoorlijk veel. Want nu lijkt het alsof hij mij niet zal missen. Het lijkt bijna alsof hij het leuk vindt om eindelijk alleen van zijn studentenleven te kunnen genieten. Ik weet dat ik hem wel wat heb tegengehouden in zijn doen, want school vermoeide mij echt dus ik ging nooit tot in de vroege uurtjes uit en dat deed hij vaak ook niet om mij een plezier te doen. Nu lijkt het alsof alle deuren voor hem geopend zijn.
Vertrouwen is het enige wat ik op dit moment moet hebben. En ik vertrouw hem, maar ik ben zo’n verschrikkelijk jaloers persoon dat ik nu al weet dat ik het ergste in alles zal zien. Wat niet weet niet deert, maar het feit dat ik nu zo weinig zal weten, deert me nu behoorlijk veel. Ik word er echt gek van en ik ben bang dat ik mijn gevoelens te veel door jaloezie zal laten leiden.
Ik ben ook nog eens bang voor mijn stage, die morgen begint, omdat het zo’n grote stap in mijn leven is. Ik ben bang om te falen terwijl ik weet dat ik het best wel kan. Ik heb het gevoel dat alle steun rondom me is verdwenen terwijl die nog nooit zo groot is geweest. Eén ding is zeker. Op dit moment word ik door de verkeerde emoties gestuurd en ik hoop dat het me niet zal vernietigen op zijn weg, want elke fout die ik nu zal maken zal volgens mij cruciaal zijn.
Reacties (2)
Ik denk dat je een beetje gestrest bent. Ik raad je een dagje sauna aan. Echt waar, er valt een laat van je schouders! Als je geen tijd/geld hebt voor de sauna, kun je ook vragen of iemand je schouders wil masseren.
9 jaar geledenHmmmm, je hebt hem niet gepost in je story, vandaar mijn late reactie ^^
9 jaar geledenEn ik blijf bij wat ik je al eerder als feedback gaf, vergeet niet te genieten! Ik denk niet dat elke fout cruciaal is. Daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat je overdrijft, maar zoals je zegt, ik denk dat je op dit moment door de verkeerde emoties word gestuurd en alles wat negatiever ziet dan de werkelijkheid is (: Heel veel succes (en plezier!) de komende weken met je stage. Enneh, stage's zijn om te leren, fouten maken is niet erg!