Ongemakkelijke veranderingen
Het nieuwe jaar staat bijna voor de deur. De kalender wordt steeds maar dunner en de eerste sneeuwvlokjes zijn al uit de lucht gevallen. Normaal gezien ben ik altijd ontzettend gelukkig tijdens deze periode. De familie komt weer samen, het kerstgevoel zorgt voor een warmte binnenin terwijl het buiten zo koud is en het nieuwe jaar betekent een nieuwe start … Maar dit jaar voelt anders aan. Dit jaar voel ik mij eerder ongelukkig, want hoe dichter januari komt, hoe minder tijd ik samen met mijn vriend kan doorbrengen.
Ik zit in de derde bachelor voor de opleiding chemie en volgend semester begin ik aan mijn stage. Mijn stage doe ik in de buurt van mijn woonst, terwijl mijn vriend nog in Gent blijft. Na vier jaar samen wonen in een studio scheiden onze wegen. Een verandering die alleen maar angst opwekt bij mij. Ik ben de controle kwijt en dat zint me alles behalve. Begrijp me niet verkeerd, ik vertrouw mijn vriend voor de totale procenten waarin je een persoon werkelijk kan vertrouwen, maar ik vertrouw mezelf niet. Ik ben een ontzettend jaloers type en ik maak me gewoon zorgen nu ik niet weet wat er allemaal zal gebeuren als we elk in een ander huis zullen verblijven. Ik ben zo aanhankelijk geworden dat ik waarschijnlijk ieder weekend wil besteden aan ons, iets wat gewoon niet mogelijk is, want ik hoor mijn bachelor proef te schrijven terwijl hij moet studeren.
Daarnaast ben ik ook totaal niet het type dat graag thuis zit. Gent was een ontsnapping voor mij, maar nu moet ik terug fulltime bij mijn ouders gaan wonen en de gedachte vreet me nu al op van binnen. Ik ben bang dat ik mij totaal niet ga kunnen concentreren of misschien erger, dat ik weer de dochter wordt die liever wilt weglopen omdat de thuissituatie haar niet gelukkig maakt. Iets wat heel moeilijk is, want mijn thuishaven is niet meer in mijn omgeving aanwezig.
De laatste tijd trek ik ook ontzettend mijn keuzes in twijfel. Was het verstandig om samen met mijn vriend op kot te gaan, nu we weer twee jaar gescheiden zullen zijn? Heb ik wel de juiste studierichting gekozen? Zal ik wel gelukkig zijn met deze beroepskeuzes? Allemaal onzekerheden te danken aan de stress die nu langzaam mijn lichaam overneemt.
Ben ik gewoon bang voor het werkveld of is er meer aan de hand? Het zijn vragen die voor het moment onbeantwoord blijven, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat mijn stage de juiste antwoorden kan bieden.
Reacties (4)
N'awh, jammer dat jullie weer van elkaar weg moeten. Hebben jullie geen vakantie, samen? (:
9 jaar geledenIk hoop dat je - je thuis alsnog wat goed gaat voelen!
Sterkte!
Kon het niet laten om op de 'Lees meer' te drukken, ookal heb ik hem bèta-gelezen (wauw oké geen Nederlands woord zegt mijn autocorrectie) ^^
9 jaar geledenIk weet dat je mij hier nog laatst een beetje over hebt verteld. Ik kan me eigenlijk wel vinden in jouw probleem, ook al heb ik het zelf niet bewust meegemaakt. Hopelijk kun je -je onzekerheden oplossen en komt alles uiteindelijk weer op zijn pootjes terecht, want dat is echt hetgeen wat ik je gun. Heel veel succes!
9 jaar geledenIk zou willen zeggen dat ik het begrijp - maar dat doe ik uiteraard niet. Ten eerste ben ik geen studente en ik zit al zeker niet vier jaar op kot bij een vriend die ik niet heb. Toch begrijp ik het, gedeeltelijk, omdat ik ook een vrij jaloers type ben die het lastig vind dingen achter zich te laten. Toch denk ik - na wat ik op het forum van jou en je vriend gezien heb, dat dat wel goed komt. (: Succes!
9 jaar geleden