Paniek op kot

Op kot (kamers) is er iedere dag wel een avontuurtje te beleven. Je weet nooit of je jouw fiets ondersteboven terug gaat vinden, in welke staat nachtbrakers of vriendelijke inbrekertjes de keuken achterlaten en er het studentenleven bereikt iedere avond wel een hoogtepunt in minstens één van de twee studentencafés. De stad Geel staat nooit stil, er bruist altijd wel leven. Vandaar dat er sinds dit academiejaar ook een vredelievende studentenagent af en toe tussen komt.

Maar tussen al die levendigheid zit ook nog een kamertje dat van jezelf is. Daar kan je rust vinden en af en toe ook iemand die je op café hebt opgepikt. Mijn kamertje is strikt voor mij alleen. Bezoekers worden ’s avonds vriendelijk verzocht om het etablissement te verlaten want ik heb mijn dosis paniek voor school nodig, haha! ’s Avonds werk ik namelijk voor school, voor de toekomstige examens in januari, tenzij ik die avond Frans of Engels in avondschool heb. De 2 avonden avondles in de week, zijn een serieuze domper op mijn studieleven. Ik ben iemand die goed ’s avonds kan studeren en samenvatten en dat zijn al 2 avonden in de week minder die ik aan school kan spenderen. Mij kennende, een streskip tot en met, levert dat een beetje paniek op.

Maar uiteindelijk kom ik als een kat altijd op mijn pootjes terecht. Al zie ik op het moment zelf, zoals nu, niet in hoe ik ooit op mijn pootjes kan terecht komen, haha.Maar nu, dit wordt de tweede Kerstmis die ik ook met mijn vriend spendeer. En in tegenstelling tot mijn familie vieren zij wel Kerst. Mijn gezin viert dat niet echt, op een ochtendbrunch met de oma na, toen ze nog leefde. Wij gaan met Kerstmis naar de Kerstmis-mis en gourmetten af en toe. Bij mijn vriend is dat meer: uitgebreid gaan eten en cadeautjes onder de verschillende kerstbomen. Het vervelende is dat mijn vriend gescheiden ouders heeft. Dus ik ben slachtoffer om naar drie kerst-etentjes te gaan en opeens kwam mijn vader vorig weekend af dat hij dan misschien ook wel iets wou doen. Dat ter zijde. De cadeautjes vormen een grotere laag van paniek, want: ik suck in cadeautjes voorzien! En opeens moet ik dat voor een hele familie gaan voorzien. Maar nu komt het: ik vind het enorm hypocriet dat ik wél cadeautjes voorzie voor de hele familie van mijn vriend, maar niet voor mijn eigen gezin. Dus, ik ga nog meer op mijn hals halen door ook iets voor hen te voorzien. Dat betekent dus: Kerststress!

Wat plezierig: examenstress en Kerststress. Wat een heerlijke combinatie!
Hebben jullie veel last van één van deze twee stressbeesten?

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen