Avontuur op kot

Zoals al beschreven in mijn vorige column zit ik sinds dit academiejaar op kot (op kamers). Ondertussen ben ik er al 9 weken aanwezig waarvan 2 weken voor school en 1 lesvrije week. Het leukste aan op kot gaan, vind ik momenteel de vrijheid en de verantwoordelijkheid. Thuis mag je misschien zoveel doen als je wil, maar ik vind dat er dan nog steeds een bespiedend oogje van je ouders of andere familieleden heerst. Nu beheer ik mijn eigen vrijheid en kies ik voortaan wat ik zelf wel of niet wil doen. Als ik ergens graag heen wil, ga ik dat niet eerst aan mijn moeder thuis vragen (ik ben 21 en ik ‘vraag’ nog steeds of ik weg mag). Nu ga ik gewoon. Dan zie ik wel hoe ik het doe met eten, dan kook ik wel eens vroeger of later. Verantwoordelijkheden heb ik nu ook veel meer, bij vrijheid komen ook bepaalde verplichtingen mee. Ik moet voortaan zelf koken (ik kook echt, ik warm geen kant-en-klare-maaltijden), constant zien dat mijn kamer opgeruimd en geveegd is (is een verplichting van mezelf want op mijn thuiskamer laat ik wel eens iets slingeren), ik moet zien dat mijn afwas gedaan is en niet in de weg ligt voor de andere 28 jongens en meisjes op mijn kot,… Ik vind al die vrijheden en verantwoordelijkheden zo fijn! Ik kan stiekem zelfs niet wachten tot ik zelf mijn was en strijk kan doen. Maar zolang ik op kot zit, doet hotel Mama mijn was en strijk.

Ik kan me niet inbeelden na mijn 2e studies terug naar huis te gaan en thuis naar werk te zoeken. Ik zou liever met mijn vriend of met andere mensen een appartementje of een studiootje delen. Als ik terug thuis zou moeten wonen, zou ik me geboeid en geketend voelen. Dan heb je net een jaar van de vrijheid geproefd en dan wordt het afgenomen. Nee, danku. Geef mij maar het avontuur van alleen gaan wonen! Maar daarmee bedoel ik op mezelf, met een andere persoon. Want helemaal alleen is misschien ook niet voor mij weggelegd aangezien ik gisteren helemaal alleen was in een huis voor 29 personen. It gave me the creeps. Ik werd een beetje panisch en indien iemand anders mij gefilmd zou hebben, zouden jullie mij nog jaren uitlachen. But, I don’t blame you, ik haal nu eenmaal ook rare stoten uit en nu op kot nog meer dan gewoonlijk.

Ik vergis me zo af en toe wel eens van wit/creme-kleurige bus in de koelkast en dan heb ik opeens mayonaise in de pan in plaats van de verwachte bakboter. Een ander voorval was vorige donderdag. Ik was ’s avonds heel moe, maar mijn vriend was nog aan het eten. Dus ik bleef bij hem zitten tot hij klaar was. Wanneer ik moe ben, dan heb ik de neiging om op mijn armen, op de tafel,… te gaan liggen met mijn hoofd. Er lag toevallig een lege plastic fles op tafel en ik ging met mijn voorhoofd daarop liggen. Het lag zelfs best zacht! Alleen bewoog ik teveel en schoot daardoor de lege fles onder mijn voorhoofd vandaan. Baf, boem met mijn voorhoofd op tafel en met een lichte hersenschudding later blijf ik voortaan uit de buurt van (zachte) lege plastic flessen! Tot zover mijn avontuur op kot!

Hebben jullie ook zo van die verhalen?

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen